[mks_dropcap style=”letter” size=”52″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]W[/mks_dropcap]arner Brothers doet wederom waar ze goed in is: scoren. Op 31 augustus 2018 werd de filmwereld verblijdt met de première van A Star Is Born, met in de hoofdrollen niemand minder dan Lady Gaga en Bradley Cooper. Cooper regisseert ook nog eens het hele project. Voor iedereen die denkt dat dit een origineel script is; je bent een illusie armer. Deze film is een remake, in 1937 kwam er al een gelijknamige film uit. De liedjes in de film zijn echter wel origineel. De soundtrack lijkt op YouTube nu al een eigen leven te leiden, zo catchy zijn de liedjes en zo spatzuiver zijn de stemmen.
Voor Lady Gaga is dit haar eerste leading role, dus de druk was hoog, die ze met trots en waardigheid draagt. Als Lady Gaga-fan blijft het lastig haar als actrice te zien, juist omdat ze ook zingt in deze film. Haar performance in de film lijkt te sterk op haar eigen performances: achter de piano, theatraal en in opvallende kostuums. Wat dat betreft was dit kat in het bakkie voor haar. Voor Bradley Cooper was dit een trip down memory lane, de man heeft zelf jarenlang geworsteld met drank-en drugsproblemen. Wat dat betreft kan men zich afvragen in hoeverre deze film een artistieke uitdaging was voor de sterren of gewoon een minimale inspanning met maximale winst.
Fun fact: aanvankelijk was het de bedoeling dat Beyoncé en Clint Eastwood de hoofdrollen zouden vertolken, maar die lieten het project varen. Het feit dat deze film een remake is, zegt iets over het narratief. Het verhaal is een klassiek romantisch Hollywood-drama zoals die nog weinig gemaakt worden. Een bijna ouderwets liefdesverhaal over een nobody en een somebody die verliefd op elkaar worden en beiden overleven in de harde entertainmentwereld die op haar eigen manier de artiesten opslokt. Het verhaal is niet alleen een aanklacht tegen de industrie (zie de belachelijk clichématige succes-beluste manager) maar ook een voorzichtig pleidooi voor verandering – want artiesten zijn ook gewoon mensen met kwetsbaarheden en moeten soms tegen zichzelf worden beschermd (denk aan Michael Jackson, Amy Winehouse, Avicci).
Deze invalshoek geeft de film een moderne vertaalslag, maar het gefluister over een Oscarnominatie lijkt toch wat overdreven. Zo disruptief en indrukwekkend is de film namelijk niet. Bovendien kan men alle hoogtepunten al zien in de trailer, want nadat ik die had gezien wist ik al wat er ging gebeuren: een heroes’ journey met een bitter einde – maar zoals elke “American dream” moet omvatten, zijn er belangrijke lessen geleerd en offers gebracht voor dat nooit de bereiken paradijs: stardom.
Maar, als een film me raakt, vind ik het een goede film. En dat deed hij wel, het is een echte tranentrekker en de drugs-en drankscènes zijn op een goede manier beklemmend. Je ziet de relatie al eindigen voordat hij begonnen is en dat komt echt door een knap staaltje acteerwerk. Af en toe moest ik de tranen echt wegslikken.
Het budget voor deze film was een slordige 30 miljoen dollar en dat is te zien. Kosten noch moeite zijn gespaard om ons ruim twee uur aan de bioscoopstoel gekluisterd te houden. Een groot deel van die som is duidelijk uitgegeven aan de marketing – we zien Lady Gaga en Bradley Cooper de film promoten bij The Ellen Degeneres Show, bij The Tonight Show Starring Jimmy Fallon, ABC News, Entertainment Tonight and the list goes on.
Opvallend is dat de sterren de promotie los van elkaar doen, omdat ze dan de hele tijd kunnen verkondigen hoe “amazing” ze elkaar vinden. Ze lijken gebruik te maken van de mere exposure theory, hoe vaker je ze ziet, hoe positiever jouw attitude ten opzichte van de film wordt. Op een gegeven moment wordt men er echt mee doodgegooid, vooral op YouTube en in de Amerikaanse talkshows.
Het triggerde in mij een ontembare nieuwsgierigheid. En ik ben vast niet de enige. Lady Gaga heeft een groot scharen aan fans die haar hoe dan ook zullen supporten en heeft de gunfactor door haar eigen struggles met drugs en drank (te zien in haar Netflix documentaire Gaga: Five Foot Two) en Bradley Cooper gaat van relatief onzichtbaar naar heel zichtbaar. Everybody wins. De film is dan ook goed ontvangen, op 5 oktober staat de teller van de opbrengsten op $167,966,606. Een ware box office knaller dus.
Al met al was de film zeker de moeite waard. Het is heel overdreven Amerikaans allemaal, daar moet je van houden (en dat doe ik toevallig). Het is gewoon puur Hollywood entertainment, zoals het bedoelt is, gericht op genot en catharsis. Neem dus wel een doos tissues mee. Deze tranentrekker laat je niet onberoerd.
Cover: Youtube
