[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]H[/mks_dropcap]et schijnt dat er een tijd is geweest zonder email, WhatsApp, Facebook en Twitter. Een tijd waar menigeen op dit moment niet in zou willen leven: alleen het idee al niet meer te kunnen appen waar je je op dit moment bevindt bezorgt een claustrofobisch gevoel. Nee, dat gebeurde vroeger met een gevleugelde versie van WhatsApp: de postduif. Een medium met een lange staat van dienst en misschien ook wel een toekomst?
De duikvlucht in het verleden
Het zal wel even geleden zijn dat je van je beste vriendin een lief berichtje kreeg via een postduif. Hoe groots en belangrijk WhatsApp nu ook mag zijn in het onderhouden van contact met iedereen, ‘all over the world’, de postduif is duizendmaal belangrijker geweest in de geschiedenis. De oude Egyptenaren maakten al gebruik van de postduif en eerder nog stuurde Noah vanaf zijn ark een duif om te kijken of de vloedgolf eraan kwam, bij gebrek aan #vloedgolf. De Grieken en Romeinen begonnen met het tam maken van de duiven: de helft ervan aten ze op, de andere helft werd gebruikt als boodschapper. Sultans in het Verre Oosten verstuurden berichten en ook ver in de middeleeuwen was post versturen per duif niet ongebruikelijk.
De echte kracht van de postduif kwam pas in de grote oorlogen tot uiting. De Eerste Wereldoorlog heeft niet alleen menselijke helden, maar ook helden met veren voortgebracht: duiven die met hun berichten de troepen op het slagveld op de hoogte konden brengen en berichten konden versturen naar het thuisfront. In de Tweede Wereldoorlog was de telex en de telefoon makkelijk te onderscheppen – de postduif daarentegen was vogelvrij. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Duitsers elke duif die ze zagen vliegen verafschuwde: niet alleen bepaalde bevolkingsgroepen maar ook duiven konden beter onderduiken, voordat ze door een kogel geraakt zouden worden.
De postduif anno nu
Na de Tweede Wereldoorlog was het wel gedaan met de postduif. Nieuwe technieken van communicatie namen de overhand, de postduif werd steeds meer inzet voor duivensport. Toch worden op sommige plekken in de wereld duiven nog altijd gebruikt om bepaalde informatie te versturen, korte berichtjes. Of drugs. Dat is niet zo verwonderlijk, want een postduif heeft nog altijd heel gunstige specificaties. Een postduif is namelijk betrouwbaar: waar een bericht via je smartphone nog wel eens niet verzonden wordt, weet de postduif altijd haar weg te vinden – weer of geen weer. Je kan zelfs een camera aan de poot van de duif vastmaken: wifi-functie beschikbaar, check. Ze zijn er in verschillende kleuren, kunnen meer dan 140 tekens met zich meebrengen en je hoeft ze niet op te laden, alleen af en toe wat vogelvoer. Denk dus nog even goed na of je binnenkort de nieuwste Iphone neemt, want een postduif is zo gek nog niet!
Cover: Edw, H. Mitchell
