[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]Z[/mks_dropcap]e is inmiddels één van de bekendste gezichten van het NOS journaal en schittert momenteel als kandidaat bij Wie is de Mol? (WIDM). We hebben het natuurlijk over Simone Weimans (46). Ze begon ooit als studente Communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam en is uitgegroeid tot een journalistiek multitalent. Speciaal voor Medium maakte Weimans tijd vrij om te praten over haar opleiding, haar huidige carrière en natuurlijk haar deelname aan Wie is de Mol?.
Weimans als student
Het is maandagochtend 29 januari, half 12. Weimans is net klaar met het presenteren van het ochtendjournaal. Opgewekt loopt ze ons tegemoet in de wachtruimte om ons naar de nieuwsvloer te leiden, waar het gesprek begint. We beginnen met de opleiding waar het allemaal mee begon: Communicatiewetenschap. Wat voor een studente was Weimans eigenlijk? “Ik was niet heel erg fanatiek in mijn studie. In mijn tijd bestond de opleiding Communicatiewetenschap uit relatief weinig uren, echt iets van acht tot tien uur per week. Belachelijk eigenlijk. Maar ik werkte daarnaast bij Café Walem op de Keizersgracht, dus ik was eigenlijk meer daar dan dat ik heel braaf in de studiebanken zat. Naarmate de jaren vorderden, werd ik wel actiever. Op een gegeven moment heb ik ook veel Psychologie-vakken en bijvakken Voorlichtingskunde gedaan.”
Tijdens de voorbereidingen voor deze studiereis heb ik Rik van de Westelaken ontmoet
Daarna vertelt Weimans dat zij ook lid was van studievereniging Mercurius. Ze ging zelfs mee op studiereis naar New York. “Dat was echt ontzettend leuk. Tijdens de voorbereidingen voor deze studiereis heb ik Rik van de Westelaken ontmoet. We hebben toen mediaorganisaties bezocht en zijn zelfs nog naar Washington geweest. Het was eigenlijk toeval dat ik mee ben gegaan, want er was een loting omdat zoveel studenten mee wilden op de reis. Ik werd ingeloot en Rik ook.”
Tegenwoordig heeft ze niet meer zoveel contact met klasgenoten van Communicatiewetenschap. “Via Facebook en Instagram spreek ik nog weleens mensen, maar verder eigenlijk niet. Maar misschien komt dat ook wel omdat ik niet zoveel naar college ging”, vertelt ze lachend. “Het café waar ik werkte was eigenlijk mijn studentenvereniging. Met die mensen heb ik zo nu en dan contact.”
Liefde voor de radio
Tot zover dus de opleiding. Weimans vertelt dat ze van jongs af aan al radio wilde maken. Dat plan veranderde niet tijdens de opleiding. “Ik was ongeveer een jaar of tien toen ik meedeed aan het VARA-programma Schuurpapier. Elke week ging een groepje kinderen op reportage om allerlei actuele onderwerpen te maken. Je kwam dan echt op de gekste plekken, we deden interviews met bekende artiesten en gingen naar heftige demonstraties. Toen dacht ik: ‘Oké, als je dus een microfoon hebt, gaan blijkbaar alle deuren voor je open!’”
Als je een microfoon hebt, gaan blijkbaar alle deuren voor je open
Dit heeft ze eigenlijk altijd in gedachten gehouden. Toen ze nog studeerde, maakte ze al samen met een vriend een radioprogramma en dat wierp zijn vruchten af. “Via dat radioprogramma kwamen we in contact met mensen van de Wereldomroep. Zij wilden ook een jongerenprogramma maken. Toen was ik nog een jongere”, zegt Weimans lachend. “Daar heb ik uiteindelijk na mijn studie drie jaar gewerkt en vele radioprogramma’s gemaakt. Ik werkte daar op de Engelstalige afdeling maar wilde Nederlandse radio maken, dus ben ik naar VARA gegaan. Daar heb ik ongeveer tien tot twaalf jaar gewerkt. Maar na een aantal jaren radio dacht ik: ‘Ik wil nu weleens kijken hoe het bij de televisie is.’ Ik deed een screentest bij NOS op 3, maar ben het toen niet geworden. Ze hadden wel een vacature bij het gewone NOS Journaal. Ik deed nogmaals een screentest en werd het toen wel.”
Als nieuwslezer de rust bewaren
Ondertussen is Weimans ruim zes jaar werkzaam bij de NOS en verveelt het werk haar vrijwel nooit. Ze begrijpt daarom ook heel goed waarom presentatoren zoals Rik van de Westelaken of Sascha de Boer zoveel jaren bij de NOS hebben gewerkt. “Het is een bepaalde dynamiek die je op veel andere plekken niet zult vinden. Ik weet nog wel dat ik hier kwam werken en dacht: ‘Nou, na drie jaar ben ik wel weg hier’, maar ik zit hier inmiddels toch alweer een tijdje. Daarnaast geeft de NOS je ook veel doorgroeimogelijkheden. Ik presenteer sinds kort ook elke vrijdagavond het NOS-radioprogramma Met Het Oog Op Morgen. Die uitzendingen duren een uur, je hebt dus meer tijd voor een gesprek. Het Oog bestaat al 40 jaar, dat is echt een instituut op de radio. Althans, oudere mensen kennen het,” gaat Weimans verder. “Ik denk de jongere generatie niet. Alhoewel het een superleuk programma is voor mensen die bijvoorbeeld Communicatiewetenschap studeren. Het is echt te gek dat ik eens in de week dat mag presenteren.”
Toch vindt Weimans het journaal ook altijd nog heel spannend, bijvoorbeeld wanneer er breaking news is. “Soms heb je een saaie dag dat er niets gebeurt, maar dan ineens… gebeurt er wel wat! De hele redactie springt er dan bovenop. Dat zijn echt de spannendste dagen. Daar doe je het eigenlijk voor.”
Ik weet nog wel dat ik hier kwam werken en dacht: ‘Nou, na drie jaar ben ik wel weg hier’
Het is volgens Weimans heel belangrijk om als nieuwslezer de rust te bewaren en om dat ook uit te kunnen stralen. Daarnaast is het een vereiste dat je stressbestendig bent tijdens zo’n breaking news-uitzending. “Het kan heel hectisch worden, zonder autocue. Daarnaast moet je taalkundig heel sterk zijn en ook journalistiek onderlegd zijn. Je moet namelijk teksten kunnen aanpassen en ook met veel correspondenten praten. Verder is een goede stem natuurlijk ook niet verkeerd. Maar het belangrijkste is dat je in staat bent om van ingewikkelde onderwerpen een voor iedereen begrijpelijk verhaal te maken.”
Kortom, bij het presenteren van het nieuws ligt de focus dus op de feiten en op de rust. Komt er dan nooit wat humor bij kijken? “Jazeker, bij sommige nieuwsonderwerpen kan dat wel. We hadden vandaag bijvoorbeeld een onderwerp over de Grammy Awards. Toen was er een filmpje waarin verschillende artiesten lazen uit het boek over Donald Trump: Fire & Fury. Dat filmpje eindigde met het beeld dat je alleen het boek zag en dat degene die het voorlas nog niet zichtbaar was. Bleek diegene Hillary Clinton te zijn. Ja, zoiets kun je best met een glimlach vertellen. Met dat soort dingen moet je wel kunnen spelen.”
Wie Is De Mol?
Er is één onderwerp dat natuurlijk niet genegeerd kan worden: haar deelname aan WIDM. Inmiddels is aflevering zes geweest en zit Weimans nog steeds in het spel. Wanneer we vragen of haar tactiek overeenkomt met de tactiek (psychologisch inzicht, mensenkennis en hoor en wederhoor) van oud-deelnemer en oud-collega bij de NOS Rik van de Westelaken, antwoordt Weimans: “In de journalistiek moet je altijd goed observeren. En ja, dat doe je natuurlijk ook bij Wie is de Mol?. Als journalist zet je bepaalde kwaliteiten in.”
Op de dag van ons gesprek is net aflevering vier uitgezonden. En daar zijn wij eerlijk gezegd nog steeds van in shock. In die aflevering moest Weimans namelijk van het ene gebouw naar het andere gebouw oversteken, met enkel een touw. Ze vertelt met een glimlach over deze aflevering: “Vorige aflevering moest ik paragliden en dat vond ik persoonlijk nog enger. Dit gebouw was veel lager. Maar toen ik het terugzag, ook met die zekering, dacht ik wel: ‘Oeh, dat was nog best heftig!’ Op dat moment wil je alleen maar naar de overkant.”
Ook in haar persoonlijke omgeving kan Weimans merken dat het programma ontzettend populair is. Veel mensen stellen haar vragen en willen weten of zij de Mol is. “Mensen zijn volgens mij ook meer geïnteresseerd in het spel dan in mijn gewone werk. Dat merk je wel. Mensen vinden het zó geweldig.” Op de redactievloer van de NOS is het programma ook populair. Weimans’s collega dachten dat ze drie weken op yogavakantie was.
Mensen zijn volgens mij ook meer geïnteresseerd in het spel dan in mijn gewone werk
Via een e-mail vanuit de hoofdredactie werd Weimans benaderd voor het programma. “En dan ga je er even over nadenken. Je moet namelijk uit het rooster worden gehaald en je moet iets bedenken wat je zogenaamd gaat doen tijdens de opnames.” Was de overstap van de normale leefwereld naar de spelwereld dan niet lastig? Weimans antwoordt: “Nee, als je daar bent, zit je al in het spel. Dan denk je: ‘Oke, nu begint het.’ Er is natuurlijk ook een vertrouwenspersoon aan wie je alles kunt vertellen. Maar op een gegeven moment is het alweer zo lang geleden – de opnames waren al in mei – dan vergeet je het een beetje. Als ik het nu weer kijk, komt het allemaal weer terug. We hebben ook met alle kandidaten een groep op Whatsapp en dan zitten we de hele tijd met elkaar te appen. Je deelt tenslotte toch een geheim met z’n allen.”
De toekomst van Weimans en van de toekomstige journalist
Het gesprek nadert z’n einde. Wat zijn de toekomstplannen voor Weimans? Ze schuift weleens aan bij De Wereld Draait Door. Is het misschien een ambitie om ooit Matthijs (van Nieuwkerk, red.) zijn plek over te nemen? “Ja, je weet het natuurlijk nooit. Ik zeg nooit: ‘Ik wil dit of dat doen.’ Want ik heb ook nooit gezegd: ‘Ik wil nieuwslezeres worden.’ Bepaalde dingen komen op je pad en ik grijp natuurlijk mijn kansen als ze zich voordoen. Ik ben ambitieus. Maar nee, het gaat zoals het gaat en dat is prima.”
We sluiten het interview af met een advies van Weimans aan alle Communicatiewetenschapstudenten die ook de journalistiek in willen. Op welke manier kan Communicatiewetenschap bijdragen aan jouw toekomstige, journalistieke carrière? “Ik denk dat het heel belangrijk is dat je de praktijk alvast opzoekt tijdens je studie. Je moet niet wachten en denken: ‘We zien het wel.’ Probeer je stage goed uit te zoeken en ga werken bij de lokale radio of televisie. Of begin een eigen website of podcast. Je kunt nu zo makkelijk met je telefoon opnames maken en monteren. Ga daar alvast iets mee doen als je die kant op wilt.”
Het is de analytische manier van denken die je leert in de studie waar je later iets aan hebt
“Want ja, Communicatiewetenschap is vrij theoretisch. Al die theorieën over communicatie, agendasetting, zender en ontvanger. Daar heb je nu natuurlijk in de praktijk niet echt iets aan. Het is meer de analytische manier van denken waar je later iets aan hebt. Zoek die praktijk dus echt op. Net zoals jij.” Hiermee kijkt ze mij, Leonie, aan. “Jij kon mij nu makkelijk benaderen omdat je hier stage hebt gelopen. Die ingang heb je nu al. Dat soort kleine dingen zijn echt belangrijk. Ga je dus nu al oriënteren. Dat zou ik graag willen meegeven aan de student.”
Interview: Leonie Ruizendaal en Loïs Marcus
Tekst: Leonie Ruizendaal
Cover: NOS/Rogier Veldman
Eindredactie: Tamar Hellinga en Ramona Nouse
