[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]Z[/mks_dropcap]e freelancet erop los voor onder meer ELLE en Glamour, heeft een eigen reisplatform met Bag to Reality en staat regelmatig als reisjournalist aan de desk van RTL Boulevard. En nu heeft ze ook haar eigen boek: Pinnen in Mongolië en andere oplosbare reisongemakken. “Voor iedereen die schrijft, is dat een beetje een droom”, vertelt ze. Het gaat hier om reisjournalist Liesbeth Rasker. Ze timmert goed aan de weg. Hoe dat gaat, vertelt ze aan Medium.
Zo’n 2,5 jaar geleden sprak ik je voor het eerst, ook voor Medium. Is er in die 2,5 jaar veel veranderd voor jou? “Voor mij is er niet heel veel veranderd hoor. Bag to Reality is overigens wel een beetje een ondergeschoven kindje geworden, dus daar moet ik wel weer mee aan de slag. De afgelopen maanden stonden vooral in het teken van mijn boek. Nog steeds eigenlijk wel. Ik had ook gewoon even geen zin in de website. Het is een beetje een zeurend kind. De website heeft altijd aandacht nodig, want het gaat nooit vanzelf.”
Je bent reisjournalist, toch? Tenminste, zo noemen andere platforms jou. Wat vind je zelf dat je bent? “Ja ik heb geen idee eigenlijk, vind dat ik erg tussen wal en schip val.” Nou ja zeg. “Ik ben geen journalist, ik ben niet echt schrijver, ik ben niet volledig blogger, ik ben geen echte Instagrammer. Ik weet het gewoon niet. Ik denk dat ik een verhalenmaker ben, maar dat is niet echt een titel.”
Heb je ook andere reisjournalisten als voorbeeld? “Nee, ik heb niet echt voorbeelden. Een Hans Avontuur van het AD en Iris Hannema maken echte journalistieke producties over reizen. Dat is natuurlijk iets heel anders dan wat ik doe. Ik werk ook commercieel en ben dus niet onafhankelijk zoals journalisten dat zijn. Dat geeft niet, maar het is gewoon iets anders. Als ik mijzelf zou betitelen als reisjournalist, zoals Avontuur en Hannema dat zijn, doe ik dat beroep te kort.” Nederig van je. “Valt wel mee. Het is gewoon wat het is.”
Uiteindelijk gaat het erom dat je begint met schrijven: stuur het op en zorg ervoor dat je gezien wordt
Hoe word je eigenlijk reisjournalist? Volgens Rasker moet je dat wereldje als het ware inrollen. Er is immers geen opleiding voor. “Uiteindelijk gaat het erom dat je begint met schrijven. Stuur het op en zorg ervoor dat je gezien wordt. Je zult heel erg hard je best moeten doen en vooral volhouden. Hoe moeilijk dat soms ook is. Ikzelf ben nu aan het verzaken met mijn eigen website, ik laat het nu doodbloeden en dat is zonde. Het moment dat je er geen zin in hebt, hoort er ook helaas bij.” Zijn er nog andere dingen waar je tegenaan loopt? “Je bent afhankelijk van anderen en dat stoort mij uitermate. Freelancen is zwaar. Je moet altijd achter je geld aanzitten, altijd leuren om je geld, want je wordt wel eens te laat uitbetaald. Dat zijn allemaal dingen die erbij horen, en dat neem ik voor lief. De vrijheid die ik ervoor terugkrijg, vind ik nog steeds waardevoller dan de nadelen die erbij komen.”
Naast het vele freelancen, stortte Rasker zich op het schrijven van een boek. Haar boek Pinnen in Mongolië en andere oplosbare reisongemakken kwam eerder dit jaar uit. Een gids voor iedereen die op reis wilt. Hoe is het hele idee van een boek schrijven tot stand gekomen? “Zoals zovelen wilde ik een keer een boek schrijven. Voor iedereen die schrijft, is dat een beetje een droom denk ik. Toen ik bedacht had dat ik een handboek over hoe te reizen wilde maken, ging ik eerst kijken of dat er niet al was. Het leek me zo voor de hand liggend, maar in Nederland kon ik het in ieder geval niet vinden. Dus toen besloot ik het zelf te maken, en dat is Pinnen in Mongolië geworden.”
Waarom was dit er nog niet in ons land? “Er zijn natuurlijk al wel boeken verschenen over heel specifieke reisbestemmingen of reismanieren, maar er was nog niet een gids voor de beginnende wereldreiziger. Het moet heel laagdrempelig zijn voor iedereen. Ik heb ook gesproken met mannelijke backpackers zodat mijn boek niet te vrouwelijk werd en dat het niet vanuit een vrouwelijk perspectief werd geschreven.” Wat is dan te vrouwelijk? “In het dankwoord noem ik de regeldag. Ik dacht dat dat universeel was, maar ze vonden het alledrie waanzin terwijl ik vrouwen er wel degelijk over heb gehoord. Het boek is dus ook voor mannen, vrouwen, jong en oud. Voor iedereen die wel eens op reis zou willen.”
Kun je het proces van een boek maken beschrijven? “In principe is het heel simpel: je gaat gewoon zitten en begint met schrijven. Ik had al wel de onderwerpen die ik wilde voor ogen. Ik had iets bedacht over vooraf aan je reis, iets over tijdens je reis en iets over na je reis. Dat was al snel duidelijk. Je gaat het dan invullen en je afvragen wat je erover wilt vertellen. Dat stond allemaal op post-its en dan ga je beginnen. Uiteindelijk is het een stuk minder romantisch dan het lijkt, je zit vooral heel veel heel lang in je eentje achter je computer te schrijven.
En wat is het eindresultaat? “Een praktisch handboek over hoe te reizen en daarmee een pleidooi om te reizen. Er staat in wat je moet meenemen, met welke ziektes je rekening moet houden, inentingen en ga zo maar door. Het is geschreven aan de hand van eigen ervaringen, maar wel zo min mogelijk. Het moet niet een ego-document worden met al mijn reizen, dat vind ik helemaal niet interessant. Ik haal wel eigen ervaringen aan, maar dat is met een functie. Dus wat ik ervan heb geleerd en wat jij ook zou kunnen doen of wat je juist niet zou moeten doen. Maar het gaat niet per se over mijn reizen, nee.”
Ik vond het maken van een boek een moeilijk en zwaar proces, maar ik denk wel dat er een tweede komt
Gaan we nog een boek van jou zien? “Nou ja, het is niet dat je dit even in een weekendje doet. Maar ik denk het wel, ja.” Waar zal het over gaan? “Dat ga ik je natuurlijk niet vertellen.” Geef me de primeur dan. “Nee nee, dat kan niet”, zegt ze lachend. “Ik heb nog niet eens een contract getekend. Ik vond het maken van een boek een moeilijk en zwaar proces, maar ik denk wel dat er een tweede komt. Over hoe en wat, dat weet ik nog niet precies, maar het zou wel kunnen.”
Tot slot: waarom moeten mensen jouw boek lezen? “Je moet het lezen als je nog twijfelt over op reis gaan. Mensen hebben vaak een heel groot, eng beeld van reizen. Maar het is hartstikke simpel. Iedereen kan het. Dit boek zou het makkelijker moeten maken om toch die stap te zetten. Het boek leert je ook een mindset aan over hoe je met eventuele tegenslag om moet gaan.” Rasker geeft aan dat het boek niet per se een gids voor het leven is, maar het leert je wel een houding aan waar je thuis ook veel aan hebt. “Ik ben zelf in ieder geval het leven makkelijker en leuker gaan vinden door reizen en ik hoop dat anderen dat ook gaan hebben. Daar komt het op neer. Je moet er overigens ook niet te zweverig over gaan doen, want het is ook gewoon leuk om op vakantie te gaan.”
Cover: Liesbeth Rasker
