[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]S[/mks_dropcap]uccesvolle programma’s fascineren mij. Ik ben altijd benieuwd wat het idee achter deze programma’s is en nog belangrijker; wat ze zo succesvol maakt. Een programma wat vanaf het begin af aan een daverend succes is geweest, is De Luizenmoeder. De comedyserie over het leven rondom basisschool de Klimop met als focuspunt moeder Hannah, is in het eerste seizoen veelbesproken geweest en kon soms wel op meer dan vier miljoen kijkers per aflevering rekenen. Sinds een paar weken is het nieuwe seizoen begonnen en ook deze keer is het programma onderwerp van gesprek op de maandagmorgen. Maar wat maakt dit programma nou zo succesvol? Natuurlijk zijn er algemene factoren die dit succes kunnen verklaren, maar er zijn ook een paar specifieke dingen die het succes van De Luizenmoeder in de hand werken.
Feest der herkenning
Allereerst is het programma voor een hele hoop mensen een feest der herkenning. De ouders die dit programma kijken voelen zich natuurlijk gelijkgestemd met de ouders. Ook voor de jongere kijkers kan dit heel herkenbaar zijn, omdat zij de situaties niet al te lang geleden zelf hebben meegemaakt. De gekste dingen worden op basisscholen bedacht en vaak is er binnen de school sprake van een hele goede afspiegeling van de maatschappij; heel divers dus, waardoor eigenlijk iedereen die het programma kijkt wel dingen zal herkennen en dit maakt het natuurlijk heel leuk om naar te kijken. Ouders zullen terugdenken aan de tijd dat ze hun kleintjes naar school brachten en de kleintjes die nu inmiddels wat groter zijn, zullen terugdenken aan de tijd dat ze hun eerste vriendjes ontmoetten en kennis maakten met hun eerste juf.
Het programma bevat best wel ‘harde’ humor die soms zelfs een beetje als absurd wordt ervaren.
Gebaseerd op de waarheid
Wat het programma voor een hele hoop mensen leuk maakt, is de humor die erin verwerkt zit. Het programma bevat best wel ‘harde’ humor die soms zelfs een beetje als absurd wordt ervaren. Jan Albert van de Weerd, een van de bedenkers van het programma, wijdt deze humor aan de andere twee bedenkers van het programma; acteurs Diederik Ebbinge en Ilse Warringa. “Zij hebben beide een geweldig gevoel voor humor en vanuit die situaties hebben zij scènes naar een hoger niveau getild. De humor kan dan misschien wel wat absurd zijn, maar is wel gebaseerd op de waarheid. Dat veel kijkers de serie omarmd hebben is eigenlijk ook al absurd”, zegt hij. “Zoiets maak je maar een keer in je leven mee.” aldus van de Weerd.
Omgeving
Naast een goede dosis humor, is ook de omgeving waarin de serie zich afspeelt zich een onderdeel geweest voor het succes, volgens van de Weerd. “We hebben er goed over nagedacht de serie niet te positioneren in Amsterdam, maar juist in een middelgroot dorp. Er is echt gekeken naar hoe zij praten en zich gedragen. Alles wat gezegd wordt in de serie is daarop gebaseerd en dit maakt het dat deze dingen ook echt bestaan. Er wordt niet zomaar iets geroepen, dit soort mensen zijn er echt.” Het succes lijkt dus niet alleen te liggen aan de situaties die worden weergegeven, maar ook aan de omgeving waarin de serie gesitueerd is; het overgrote deel van de kijkers komt natuurlijk niet uit Amsterdam, hoewel het vaak zo is dat series in de hoofdstad worden opgenomen.
In eigen hand
Een laatste factor die zeker bijgedragen heeft aan het succes van de serie, is de casting. “De karakters zitten de acteurs als gegoten”, vertelt van de Weerd. Het geheim hierin is dat de makers de casting volledig in eigen hand hebben gehouden en dus zelf de acteurs hebben uitgekozen voor de rollen. Diederik Ebbinge en Ilse Warringa bekleden binnen de serie zelf ook rollen; die van meester Anton en de welbekende juf Ank.
Samengevat is het succes van de serie dus te wijden aan het feit dat de afleveringen zo dicht mogelijk bij de realiteit is gebleven, de scènes voor een groot deel van de kijkers als een feest der herkenning worden ervaren en het niet het “Amsterdamse” leven laat zien, maar het ‘echte’ leven in een gewoon Hollands dorp.
Cover: avrotros / Eindredacteur: Fabian Bais