[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]P[/mks_dropcap]eter de Harder, ook wel bekend onder zijn YouTube alias Petrus, is een van de getalenteerdste multi-ondernemers van deze tijd. In zijn documentaire ‘Perfectie is Perceptie’ ging Peter de uitdaging aan om in drie maanden zijn lichaam om te toveren in een lichaam dat ‘onderbroekenmodel’-waardig is. Aanleiding genoeg voor Medium om hem een aantal vragen te stellen over zijn documentaire, zijn leven en zijn werk.
Als we Peter vragen om zichzelf te omschrijven, moet hij even nadenken: ‘Oh, dat is best lastig. Ik zou mezelf omschrijven als een multi-ondernemer. Ik doe namelijk regie, ik maak formats die ik verkoop en produceer, ik organiseer een groot Youtube-event, ik schrijf een boek en ik heb een kledinglijn. Ik doe echt heel veel dingen.’ Peter vertelt ook dat hij blij is met de kansen die hij krijgt: ‘Ik denk wel dat ik het beste voorbeeld ben van iemand van mijn generatie, die gewoon alles kan doen wat hij of zij wil. Ik heb zelf alleen mijn middelbare school afgerond, maar verder geen opleidingen ernaast. Als je iets heel graag wilt doen, dan kan dat gewoon. Vroeger was dat heel anders, dan moest je eerst ervaring opdoen en mensen in de industrie kennen voordat het kon. Nu is dat gewoon onzin, want als je iets wil kan je het gewoon doen. Dat is exact wat ik nu aan het doen ben, ik doe constant wat ik leuk vind.’
Regisseren
Regisseren blijft toch wel Peters grootste passie: ‘Ik wil veel dingen blijven doen, maar regisseren blijft toch wel het leukst. Het is eigenlijk niets meer dan mijn creatieve ideeën visualiseren en op beeld brengen, en dat blijft toch echt heel gaaf.’ De vraag wat Peters favoriete project was was een lastige: ‘De Fanta-commercial met Kalvijn vond ik heel vet, die was echt in de bioscoop te zien, wat natuurlijk wel heel leuk is. Ik weet het eerlijk gezegd verder niet echt, projecten zijn bij mij heel snel weer weg. Ik kijk eigenlijk niet naar wat ik heel gaaf vind, ik kijk juist snel door naar dingen die ik daarna ga doen. Zo ben ik nu met projecten bezig die ik heel leuk vind, maar dat kan zo weer anders zijn als ik ergens anders mee bezig ga. De documentaire heeft wel een grote indruk achtergelaten, maar of het echt mijn vetste project was, weet ik niet. Het was vooral gewoon heel veel werk!’
Iedereen wordt tegenwoordig in hokjes geduwd en tegen hen wordt gezegd van jij moet dit of dat doen, terwijl als je iets gewoon heel graag wil en je hebt het talent er voor, kan je het gewoon doen.
Documentaire
In sommige documentaires zit jaren voorbereiding, maar voor ‘Perfectie is perceptie’ was dat heel anders: ‘Het grappige is dat die hele documentaire eigenlijk in drie dagen geschoten is. Pas in de latere maanden waarin ik aan het sporten was, heb ik pas besloten om er een documentaire van te maken. Die hele documentaire is eigenlijk in een week gemaakt. Ik vertel het verhaal eigenlijk vooral. Wat ik al eerder zei over dat je kan doen wat je wil, dat is met deze documentaire ook zo. Bij andere documentaires doen mensen er maanden over voordat er iets staat, en ik heb nu meer impact gehad met mijn documentaire waar een week werk in zat. Het is tegenwoordig niet meer zo dat je iets ervoor gedaan moet hebben voordat je werk ‘volwaardig’ is. Als je gewoon creatief genoeg bent om een goede manier te vinden dan kan je het gewoon doen.’
Aangezien de originele intentie niet was om het te filmen, waren wij erg benieuwd naar de motivatie erachter: ‘Iedereen doet altijd alsof het helemaal geweldig is om gespierd te zijn, maar ik vroeg me af of dat echt wel zo was. Ik wilde vooral weten hoeveel werk het nou echt zou kosten en of je nou echt gelukkig bent als je zoveel met je lichaam bezig bent. Ik weet nu wel dat het onzin is dat je daar heel gelukkig van wordt, aangezien het eigenlijk gewoon ‘super kut’ is. Nu sport ik alsnog wel, maar het is niet meer dan een beetje onderhouden. De documentaire gaf later wel het effect dat ik echt naar het extreme wilde gaan, zodat ik kon laten zien dat het echt een onrealistisch plaatje is. Er was wel een moment dat het project bijna te ver ging. Ik had een meeting bij Endemol waar ik zo mentaal afwezig was dat ik ze moest toezeggen dat hun project niet in gevaar zou komen en dat ik minder zou gaan doen. Ik heb toen de hele week op koffie geleefd, terwijl ik dat normaal nooit drink, om nog goed te kunnen functioneren. Toen kwam mijn werk in gevaar en had ik toch wel even een realisatiemoment, maar toch wilde ik niet een week voor de shoot nog mijn hele schema gaan omgooien.’
Media-aandacht en reacties van vrienden
Peter had alle media aandacht naar aanleiding van de documentaire eigenlijk wel verwacht: ‘Ik doe dit natuurlijk al best wel lang, dus ik weet ondertussen wel een beetje wat wel en niet werkt. Ik was er zelf ook echt super enthousiast over, want het was volledig mijn ding. Ik had eigenlijk sowieso 500.000 weergaven verwacht, want ik heb er veel interviews en zulke dingen naast gedaan. Toch zijn er wel meer dingen uitgekomen dan ik had verwacht.’
De reactie vanuit Peters familie en vriendenkring was heel goed: ‘De reacties was allemaal heel erg positief. Het grappige was wel dat mensen ineens heel veel respect voor me hadden, terwijl er zoveel mensen zijn die hard werken en sporten. Mijn transformatie is dan toevallig op beeld vastgelegd, maar dat zou zeker niet moeten betekenen dat ik meer respect moet krijgen. Het is dat ik in de omstandigheden waar ik in zit het geld en de tijd ervoor heb om dit te kunnen doen, maar dat hebben veel mensen niet. De documentaire helpt dan dus wel om dat beeld dat mensen hebben dat ze gespierd moeten zijn of dat ze een goed lichaam moeten hebben uit de wereld te helpen. Het is namelijk gewoon een onrealistisch doel.’
Het ‘ideale’ plaatje
Na het online zetten van de documentaire kreeg Peter veel vragen over zijn voeding en trainingsschema: ’Het was totaal niet mijn intentie om mensen te motiveren om ook zoiets te doen. Ik zag mensen heel onverantwoordelijk sporten en eten naar aanleiding van de documentaire, dus ik ga een boek uitbrengen. Het boek is eigenlijk een verlenging van de documentaire, waarin ik mensen psychologisch begeleid bij het sporten. Ik leg vooral uit dat het allemaal niet zo leuk is en dat je het wel echt goed moet aanpakken omdat je met sporten al snel dingen fout doet. Er is zo een dunne lijn tussen hard sporten en te hard sporten, dus mensen moeten goed weten wat ze doen.’
De documentaire heeft Peter wel geholpen om van dat perfecte plaatje afgekomen: ‘Vroeger was ik altijd een beetje geïntimideerd als ik gespierde gasten zag, maar nu weet ik wat ze doorstaan. Ik zie vaak zulke gasten in de sportschool en dan zie ik echt een leegte in hun ogen. Mensen beseffen niet hoe belangrijk mentale gezondheid is. Ze groeien dan fysiek ineens heel snel, maar mentaal blijven ze nog achter. Dan zien ze zelf niet eens hoe gespierd ze zijn en willen ze alleen maar door blijven gaan.’
Nadenken is mijn grootste hobby.
Peter ziet wel dat het perfecte plaatje een invloed heeft op deze generatie: ‘Natuurlijk zie je wel dat er de laatste tijd op steeds jongere leeftijd meer zelfmoorden zijn, meer problemen met de mentale gezondheid en ook meer botox, en dat is natuurlijk vreselijk. De oudere generatie zegt wel vaker over onze generatie dat we bijna niet meer te redden zijn, maar dat hebben mensen eigenlijk over elke generatie gezegd. Ik denk zelf dat we als mensen in staat zijn om ons zo snel aan te passen, dat deze bubbel uiteindelijk ook wel weer barst. Ik vind het wel moeilijk om te zien dat jonge meiden tegenwoordig vanaf een jaar of 12 al bijvoorbeeld ‘single’ in hun Instagram bio hebben staan, of dat ze mij een foto toesturen die ze hebben gemaakt met mij en dat ze hun eigen gezicht uitkrassen of er een emoji overheen doen. Het is erg jammer dat meiden op die leeftijd al zo met hun uiterlijk bezig zijn.’
Peter vertelt ook dat hij heel erg veel aan zichzelf werkt: ‘Nadenken is mijn grootste hobby. Ik heb ook met mezelf afgesproken dat ik de beste versie van mezelf wil zijn voordat ik kinderen krijg. Ik wil mezelf optimaliseren en alle slechte dingen uit mijn systeem krijgen, zodat ik het beste rolmodel voor mijn kinderen kan zijn en ze goed kan opvoeden.’ Op de vraag of hij niet bang is om daar te ver in te gaan, antwoordt Peter: ‘Soms wel, dan word ik een beetje te veel als een robot. Ik kan heel goed mijn emoties uitschakelen, en ik moet er rekening mee blijven houden dat ik in een maatschappij leef waar mensen wel heel erg gestuurd worden door emoties. Ik denk dat ik het wel goed in de hand heb.’
Geïnteresseerd geraakt in Peter’s boek? Pre-order het op www.perfectieisperceptie.nl!
Cover: Nicky van der Eem
