[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]A[/mks_dropcap]ankomende woensdag zal iedereen weer drie vingers in de lucht gooien als eerbetoon aan Willy, Wim-Lex, voormalig Prins Pils, maar bovenal onze eigen koning Willem-Alexander. In Nederland noemen we dat Koningsdag. Een stad als Amsterdam loopt dan vol met binnenlandse én buitenlandse toeristen. Zo’n beetje iedereen die ik ken moet dan óf werken óf ze maken er een groot feest van. Een hoop mensen hebben aan mij gevraagd wat mijn plannen waren voor K-day. Ik zei dan dat ik nog geen plannen had. En lieve mensen, dat blijft zo. Ik ga helemaal niets doen en blijf lekker thuis.
Koningsdag is eigenlijk een enorme uitspatting van het begrip FoMO, wat een afkorting is van Fear of Missing Out. Collega Alisja legde het je ooit al een keer uit. Kort samengevat komt het erop neer dat je het gevoel hebt dat je overal bij moet zijn. Anders ga je iets missen wat onvergetelijk zou kunnen zijn. Zo ook bij Koningsdag. Duizenden festivals worden uit de grond gestampt om te proosten op Willy en jij moet natuurlijk bij één van die fuifjes op ‘Aanwezig’ staan via het Facebookevenement. ‘Geïnteresseerd’ volstaat niet.
Er is echter nog een ergere FoMO-uitspatting dan Koningsdag. Het betreft het moment dat wij met z’n allen een nieuw jaar inluiden. Juist, oud en nieuw. Ook zo’n moment waarbij vele mensen al máánden van tevoren kaartjes kopen met hun vrienden, zodat zij gegarandeerd present zijn bij een of ander feestje. Of ik zelf iets ondernam tijdens de laatste jaarwisseling? Nee. Ik was weliswaar naar het ouderlijk huis gegaan van mijn beste vriend, maar we zijn niet de hord op gegaan. Hij heeft gelukkig ook geen last van FoMO. We zaten daarom in zijn serre de hele nacht naar filmpjes te kijken in de categorie Ultieme Internetgekkies. Overigens weet ik nu niet of dit getuigt van een sterke persoonlijkheid, omdat wij geen irreële angst hebben iets te missen, of dat dit eigenlijk gewoon een beetje triest is. Maar dat natuurlijk geheel terzijde.
Op de bank, bewapend met wat chips en cola in plaats van drank en drugs
Afijn, terug naar Koningsdag. Ik vind het sowieso best bewonderenswaardig dat mensen überhaupt nog iets ondernemen, nadat ze al helemaal uit hun plaat zijn gegaan de nacht ervoor. Ik zou er de kracht niet voor hebben, aldus de oude man die in mij schuilt. Buiten dat wil ik gewoon iets heel anders doen dat het gebruikelijke. Misschien komt dat ook door het feit dat ik soms een beetje claustrofobisch kan worden door de mensenmassa. Het voelt ook een beetje als ‘geforceerde gezelligheid’, zoals mijn huisgenoot ooit treffend zei. Dat soort gezelligheid wil ik voorkomen, dus ik zit waarschijnlijk op de bank, bewapend met wat chips en cola in plaats van drank en drugs. Kijkende naar de televisie waar ik kan zien hoe Wim, Max en de prinsesjes deze feestdag vieren. Tja, het klinkt ergens ook wel deprimerend, niet?
Op de werkvloer bij Quote ben ik een collegaredacteur tegengekomen die hetzelfde ‘probleem’ heeft als ik. Daar werd Koningsdag – als vanzelfsprekend – ook uitvoerig besproken. Hij had geen zin in het gebruikelijke en het zwart zien van de mensen. Wat deze Quote-redacteur gaat doen? “Ik wil eigenlijk iets heel anders doen. Ik ga gewoon naar de sauna, denk ik.” Ook leuk.
Cover: tookapic
