[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]A[/mks_dropcap]ls kind kon ik me dagen druk maken over de keuze tussen een roze of blauwe Stabilo-pen – oké, ik was een bijzonder kind. Op je verjaardag moeten kiezen tussen pizza, patat of pannenkoeken als avondeten: een onmogelijke opgave. Laten we ook de V&D (forever in our hearts) Schoolcampus niet vergeten, waar je als toekomstig brugklasser in augustus de levensbepalende beslissing moest nemen welke agenda jou het grootste aantal vrienden ging bezorgen. Van jongs af aan worden we geteisterd door de druk van belangrijke en iets minder belangrijke keuzes.
Wanneer de stress om Stabilo-pennen en agenda’s van Southpark/Converse/Justin Bieber voorbij is, dienen zich beslissingen aan die daadwerkelijk impact kunnen hebben op je toekomst. Al in de derde klas verwacht men van je dat je een gedegen beslissing kunt nemen over het ‘profiel’ dat je wilt gaan volgen. Je bent dan véértien; los van een paar gevalletjes ‘mijn vader is …, dus ik word dat ook’ en kinders met de aangeboren drang om dierenarts te worden, hebben de meeste pubers rond die tijd nog geen idee wat ze later willen.
Gelukkig konden profielkeuzes nog enigszins worden bijgesteld door middel van keuzevakken, maar voor je het weet staat de studiekeuze al voor je neus. Enthousiast glanzende folders doorbladeren, studiekeuzetests maken en niet-representatieve open dagen bezoeken, speurend naar dat teken van jouw toekomstig carrièregeluk. Met een beetje pech kies je ook nog een studie die in vier verschillende steden te volgen is; weer een extra keuze. Breek me de bek niet open over alle opties die je daarnaast nog hebt als achttienjarige, om de studiekeuze nog even uit te stellen. Van een tussenjaar of verblijf in het buitenland kijkt niemand meer gek op.
Los van kinders met de aangeboren drang om dierenarts te worden, hebben de meeste pubers nog geen idee wat ze later willen
Of je nu ruim de tijd neemt om je bachelor af te ronden, of dat je dit keurig binnen drie jaar doet; twee keer met je ogen knipperen en je wordt alweer lastig gevallen met master-keuzestress. Wéér een studiekeuze, wéér de mogelijkheid om in een andere stad (of ander land) te studeren. En denk er dit keer maar echt goed over na, want al die mensen die stonden te roepen ‘dat je bachelor echt de rest van je leven niet bepaalt’, zijn al iets stiller wanneer het de masterkeuze betreft; je komt per slot van rekening inmiddels akelig dicht bij het werkende 9-tot-5-bestaan.
Temidden van al die studiegerelateerde beslissingen is het studentenleven – vooral in Amsterdam – niet bepaald gratis en dus moet er ook geld worden binnengehaald. De één stort zich als twaalfjarige op een folderwijk en gaat daarna zo snel mogelijk de horeca in, de ander doet er vijf jaar over om zijn eerste supermarktbaantje op te geven (guilty). Naast deze bijverdiensten lonken daar ook nog de opties van commissies, besturen, redacties (wees welkom!) en studentenraden. Kies je voor het één, heb je minder tijd voor het ander. Laten we ook hier de dilemmagekte niet onderschatten.
Het moge duidelijk zijn dat we als stressende, hoogopgeleide Nederlandse millennials in onze handjes mogen wrijven dat we überhaupt de vrijheid hebben deze eindeloze hoeveelheid keuzes zelf te kunnen maken. Bovendien zijn de meeste beslissingen in het leven niet zo allesbepalend voor je toekomst als het soms in eerste instantie lijkt. Toch moeten we onszelf af en toe de ruimte geven voor dit kleine zeer: ik kan niet wachten om me lekker druk te maken over de beslissing wat ik ga doen na het afronden van mijn bachelor deze zomer. Master, reizen, werken… Hoog tijd voor een plussen-en-minnenlijstje voor verwende millennials.
Cover: qimono
