[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]M[/mks_dropcap]isschien heb je het meegekregen: het UvA-referendum naar aanleiding van onenigheid over de manier waarop de universiteit bestuurd wordt. Om heel eerlijk te zijn, heb ik geen bal verstand van bestuursvormen. Het merendeel van het referendum was te complex voor mijn beperkte kennis over besturen. Echter was er een paar dagen voor dit lastige referendum een verkiezing waar ik me wel in kon vinden: De grote koffiesmaaktest van de UvA en de HvA!
Niet zo lang geleden werd ik benaderd voor deze koffiesmaaktest van de UvA en de HvA. Door de aankondiging en de naam was ik met groot enthousiasme afgereisd naar de HvA-vestiging aan de Wibautstraat. Het was een te grote verantwoordelijkheid voor mij alleen, dus ik had onze chef online om hulp (en misschien wel een beetje steun) meegevraagd. Ergens in de middag liepen we de Leeuwenburg binnen richting het restaurant. Daar had het personeel van de nieuwe cateraar een culinair plein gebouwd met tafels vol voorbeelden van hoe het er binnenkort komt uit te zien in onze kantines. Op dit culinaire plein stonden een paar koffieautomaten, aangegeven met de letters A, B en C. De bedoeling was om elk koffiesoort te beoordelen, waarop we dit online moesten doorgeven. Op de droevige locatie na was dit een hoopvol begin.
De eerste slok was een lichte teleurstelling. De koffie (A, B én C) was extreem warm, zeg maar bloedheet, wat alleen handig is als je eerst een uur moet reizen. Voor een echte smaaktest moesten we eigenlijk nog een paar momenten wachten tot de koffie was afgekoeld naar een menselijk niveau. Door deze hete substantie was de smaak lastig te vinden. Dit was geen koffietest gericht op de lekkerste koffie, dit was een test voor welke koffie het minst teleurstelde. Natuurlijk wil ik de kersverse cateraar niet benadelen, maar helaas blijft automatenkoffie hetzelfde: alleen goed voor noodgevallen.
Dit was geen koffietest gericht op de lekkerste koffie, dit was een test voor welke koffie het minst teleurstelde
Ik heb nog het meest gelachen om de uitslag van de test, die een paar weken later volgde. Het was helaas niet mijn genomineerde koffie geworden. De volgende tekst werd op de website van de UvA gepubliceerd:
“Koffie A blijkt de meeste voorkeur te genieten. Koffie met een uitgesproken espressoblend van 100% Arabicabonen afkomstig uit de Zuid-Amerikaanse hooglanden en geïnspireerd op de nieuwste koffietrends uit New York en Scandinavië. Dankzij het kort maar krachtig branden, blijven de fruitige, frisse en bloemige aroma’s van de boon optimaal behouden en heeft deze koffie een milde afdronk.”
Blijkbaar is het afwaswater dat ik proefde de nieuwste koffietrend uit New York en Scandinavië. Het horrorproduct uit de automaat komt uit de Zuid-Amerikaanse hooglanden en is kort maar krachtig gebrand. Naar mijn smaak waren de bonen een week lang gebrand, om elke smaak te vernietigen. Mijn compagnon deelde deze mening met mij. Nee, deze koffie voldeed niet aan mijn (te) hoge, verwaande standaard. Wellicht sluit de beeldspraak van de chef online na het voordragen van bovenstaand verdict wel beter aan op de melange van gemalen koffieboon met kokend water:
“Koffie A blijkt het meest te lijken op een uitmuntende bak slootwater. Een ruwe blend van 200% ondefinieerbare bonen die blijkbaar door moeten voor koffiebonen, geteeld in de krochten van de Keizersgracht. De koffie doet eer aan het jargon waar menig Hagenees zijn kopje zwart goud liefkozend mee bestempelt: een bakkie pleur. Slechts de toevoeging ‘door de gootsteen’ mist. De koffie lijkt geïnspireerd op de laatste motorolie van een louche autohandelaar met een sparkling afdronk die doet neigen naar accuzuur. Het best weg te spoelen met de warme chocolademelk uit diezelfde automaat. Bij voorkeur drinken op serveertemperatuur, zodat de smaakpapillen egaal en met grand vitesse wegbranden. “
Een beetje teleurgesteld verlieten wij de Leeuwenburg en togen we richting Weesperplein. Gelukkig met verbrande smaakpapillen door eerder genoemd advies. Er is na deze ervaring wel een conclusie uitgekomen: wij hebben vastgesteld dat de automatenkoffie niet de moeite waard is om te drinken. Die tip kunnen we jullie alvast meegeven.
Cover: Mark Daynes
