[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]I[/mks_dropcap]n deze bizarre tijd van gedwongen quarantaine, zoeken we vermaak en afleiding veelal binnenshuis. Er wordt significant meer gestreamd – YouTube en Netflix hebben hun bitrate al verlaagd – en (lineaire) televisie lijkt het eindelijk weer eens goed te doen. Zo ook de populaire BNNVARA serie Oogappels. Het tweede seizoen van de dramaserie over puber stress en ouderleed is elke donderdagavond te zien en scoort week na week ruim boven de miljoen kijkers. Het is momenteel hét amusementenprogramma op de donderdagavond en wint het zelfs van de goedlopende talkshows OP1 en Jinek. Hoewel seizoen 1 al enorm goed scoorde voor een serie van de publieke omroep, lijkt seizoen 2 het nog beter te doen. Maar wat maakt deze serie nou zo succesvol?
“…Ze (pubers) staren de hele dag naar die schermpjes. Ze krijgen de hele dag ingewreven wat anderen allemaal hebben, kunnen, doen. En die arme kinderen maar denken, ‘ik heb wel puistjes en ik heb geen blonde vriendin. Ik ben mislukt.’ Nee hoor, ik ben er niet jaloers op, op die pubers die in deze tijd moeten opgroeien…”
Drie Generaties
Op deze manier begint en eindigt elke aflevering van de serie Oogappels in ‘mockumentary’ stijl. De grootouders geven, pratend in de camera, commentaar op de problemen en obstakels in het leven van hun kinderen en kleinkinderen. Dit brengt ons meteen bij het eerste element dat de serie bijzonder maakt. De ervaringen en meningen van drie generaties komen namelijk aan bod: Kinderen, ouders en grootouders. Ieder met zijn eigen perspectief op allerlei maatschappelijke onderwerpen.
Context
Oogappels brengt de verhalen van vier verschillende gezinnen uit een middelgrote stad in Nederland samen. Vier gezinnen met ieder een eigen geschiedenis, eigen problemen en een eigen kijk op opvoeden. De gezinnen zijn onderling verbonden door hun gemeenschappelijk verleden, de school waarop de kinderen zitten of vriendschap. Zo hebben Tim en Merel na hun scheiding ieder een nieuw gezin gesticht en gaan hun gezamenlijke dochters tussen deze twee gezinnen heen en weer.
Maatschappelijke Thema’s
Een ander belangrijk element in de serie is de betrokkenheid bij grote maatschappelijke thema’s. Iedere aflevering staat in het teken van zo’n thema, waarin elk personage zijn eigen rol speelt. De serie laat zien dat onze beslissingen, hoewel niet altijd verstandig, vooral heel menselijk zijn.
Zo heb je bijvoorbeeld zoon Mees die veel te veel gamet en daarom op school onderpresteert. Dat drijft zijn alleenstaande moeder Fabie, die hem krampachtig probeert te behoeden niet verder af te glijden, regelmatig tot wanhoop. Zelfs zo erg dat ze het er voor over heeft een hele nacht op te blijven om zijn boekverslag te schrijven.
Dan heb je de opstandige puber Hansje die na een feest niet door het bos terug naar huis mag fietsen maar het toch doet, want “Ja dag, dat is een kwartier om, mam”.
Maar er zijn ook heftige scènes zoals dochter Pip die tijdens het shoppen met vriendin Nina ontdekt dat zij onder de blauwe plekken zit, maar doet alsof er niets aan de hand is. Of zoon Chris, die zich alternatief kleedt en anders gedraagt dan de rest en vervolgens na school in elkaar wordt geslagen.
Het overkoepelende Lara escort thema van de serie is de opvoeding van de kinderen, hun Oogappels. Er worden belangrijke vragen op tafel gelegd als: Hoe moeten ouders omgaan met het toenemende social media gebruik van hun kinderen, hoeveel verantwoordelijkheid moeten ouders hun kinderen geven en worden kinderen tegenwoordig niet veel te veel verwend?
Identificatie
Een ander, misschien nog wel belangrijker, element dat de serie zo succesvol maakt is de enorme herkenbaarheid. Het verhaal komt realistisch over en er is geen sprake van soapachtige over-dramatisering. De personages zijn geen stereotypen of karikaturen, waardoor je gelooft dat het echte mensen zijn met echte problemen. Ook zijn de onderlinge karakters, gezinnen, dynamiek en manier van opvoeden heel verschillend, waardoor iedereen hetzij zichzelf, dan wel zijn kinderen, ouders of naasten in een van de personages kan herkennen.
Ook de problemen, vraagstukken en dilemma’s waar de karakters zich mee geconfronteerd zien, zijn niet alleen herkenbaar, maar ook heel actueel en typerend voor onze huidige samenleving. Depressie, dwangstoornis, de menopauze, relatieproblemen, curlingouders, stress, drugs, social media, “het perfecte leven”, pesten, het komt allemaal aan bod. Hierdoor kunnen kijkers zich gemakkelijk identificeren met één of meerdere personages in het verhaal.
Het script laat diepgang, geloofwaardigheid en ontwikkeling zien, waardoor de personages echt tot Manavgat escort leven komen. Dit wordt versterkt doordat ook het niveau van acteren heel hoog ligt, zowel bij de volwassen acteurs als bij de kinderen. Hierdoor voelt de afstand tussen kijker en speler heel klein. Het is dan bijna alsof je de personages persoonlijk kent. Dit vergroot het gevoel van sympathie van de kijker voor de spelers en daarmee ook voor de serie.
“Vermaak is iets wat ons uit de stilstand houdt, iets wat ons in contact brengt met een andere wereld. Vermaak is de mogelijkheid jezelf te ver-maken, iets in jezelf te herstellen.”
Het Belang van Cultuur
In een tijd waarin vooral veel naar buitenlandse series wordt gekeken en Nederlandse series een beetje vergeten worden, mogen we heel trots zijn op deze productie van eigen bodem. Als het gaat om kwaliteit en diepgang smaakt Oogappels naar meer. Of zoals Ramsey Nasr (speelt vader Erik in de serie) onlangs sprak in Buitenhof naar Konyaaltı escort aanleiding van de coronacrisis ,die ook de culturele sector hard raakt: “Vermaak is iets wat ons uit de stilstand houdt, iets wat ons in contact brengt met een andere wereld. Vermaak is de mogelijkheid jezelf te ver-maken, iets in jezelf te herstellen.”
Het zou mooi zijn als Oogappels ons kan inspireren om meer naar Nederlandse series en programma’s te kijken. En dan vooral die van de Publieke Omroep, omdat deze toch een soort onderdeel is van onze culturele sector, waarvan de toekomst momenteel in gevaar is.
