[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]H[/mks_dropcap]et afgelopen sportweekend stond volledig in het teken van wielrenner Michael Goolaerts. De Belgische sporter kreeg tijdens de Franse fietswedstrijd Parijs – Roubaix een hartaanval na honderd kilometer. Met man en macht werd nog geprobeerd om Goolaerts te reanimeren, maar het mocht niet zo zijn: in het ziekenhuis overleed de wielrenner later die avond. De oplettende Twitteraar en/of Facebooker kon op social media op de seconde af meeleven met het drama en was meteen op de hoogte van het ernstige ongeluk met dito gevolgen. Dit ging echter wel volledig ten koste van de privacy van de renner zelf.

De winnaar was een bijzaak
De iconische koers van afgelopen zondag werd gewonnen door de Slowaak Peter Sagan, maar de winnaar was slechts een bijzaak na de eerdere omstandigheden. Michael Goolaerts kreeg na honderd kilometer een hartaanval en viel van zijn fiets. Terwijl het wielerpeloton doorreed, lag de Belg roerloos in de berm. Pas vele uren later, nadat de koers al lang al was afgelopen, kregen de overige fietsers te horen welk dramatisch ongeluk zojuist was gebeurd. De mensen thuis wisten echter al beter; op social media was allang te lezen dat Michael Goolaerts zojuist was getroffen door hartfalen.

Meer incidenten
Eerder waren er ook al incidenten in de sportwereld dankzij hartkwalen. Voetballers Abdelhak Nouri en Cheick Tioté kregen in het afgelopen jaar allemaal een hartaanval en konden niet verder met het beoefenen van hun sport. Ook wielrenner Myngheer werd door het noodlot getroffen en kreeg tijdens het fietsen een hartaanval. Van al deze incidenten zag ik op Twitter al binnen het kwartier dat de speler was getroffen door een hartaanval, omdat de journalisten buiten de lijnen meteen de medische updates online gooiden. Het voorbeeld bij Tioté was het meest schrijnend. Via Reddit was binnen een paar minuten bekend dat de speler getroffen was door een hartaanval, terwijl zijn teamgenoten – die er live bij waren – het hele voorval pas net hadden aanschouwd.

De mensen thuis wisten echter al beter; op social media was al lang te lezen dat Michael Goolaerts zojuist was getroffen door hartfalen

Commercie en het recht op privacy
Dankzij de sociale media ben ik in een mum van tijd op de hoogte van de perikelen van de topsporters, maar tegelijkertijd is enige privacy natuurlijk ver te zoeken. In een periode waarin iedereen sociale media gebruikt voor verschillende doeleinden, worden de commercie van topsport en het recht op privacy in deze gevallen door elkaar gehaald. Aan de ene kant willen de fans weten wat er met hun gewonde idool is gebeurd, maar aan de andere kant is het voor de familie en vrienden niet prettig als alle details meteen op straat liggen.

Abdelhak Nouri
De familie van Abdelhak Nouri vond het zelfs zo kwalijk dat er aan de media expliciet is gevraagd om geen contact meer op te nemen met de familie. Ook bij Nouri werd zijn hartaanval breed uitgemeten. Op sociale media werd zelfs gedeeld dat de middenvelder overleden zou zijn, terwijl dit niet waar is. Door de verschillende platformen werd dus niet-kloppende informatie verspreid, wat weer zorgde voor meer en meer speculatie. De familie was nog maar net bekend met het incident, maar op Twitter en Facebook werd al vermeld dat de jonge Ajacied het leven had gelaten.

Nog voor het uitrijden van de koers
Bij Goolaerts speelde zich van het weekend een nagenoeg identieke situatie af. De wielrenner overleed laat in de avond, maar nog voor het uitrijden van de koers stonden de foto’s van zijn crash al op Twitter. Terwijl zijn eigen ploegmaten nog bezig waren met de wedstrijd uit te rijden en proberen zo snel mogelijk bij de finish te verschijnen, kon ik vanuit mijn eigen kamer tweeduizend kilometer verderop allang al zien dat één van die ploegmaten de finish nooit zou gaan bereiken.

Discussie
De discussie op social media is er vooral één met een mix van verontwaardiging en ongepastheid. Verontwaardiging, omdat de foto’s van de sporters massaal worden gedeeld, terwijl er een trieste afloop volgt. Aan de andere kant weten de plaatsers van de berichten op dat moment nog niets over de afloop. Is het wel oké om een foto te plaatsen van een sporter met een mindere blessure? Is het ook not done om je volgers via een foto te informeren over bijvoorbeeld een tennisser die zijn been breekt? De situaties zijn achteraf nagenoeg niet te vergelijken, maar op het moment zelf is de schade bij de gewonde nog lang niet bekend.

Moet er dan gewacht worden tot het oordeel wel is geveld en bekend is wat voor soort letsel er is opgelopen? Wanneer is het ethisch verantwoord om er een melding over te maken? Daar komt dan de privacy versus commercie-discussie weer om de hoek kijken. De journalist die als eerste het nieuws brengt, krijgt de meeste aandacht. Iedereen wil die scoop hebben en zo als eerste bericht maken van de uitkomst. In topsport zullen commercie en privacy altijd lijnrecht tegenover elkaar staan, hoe erg de situatie ook is.

Cover: Skeeze