[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]W[/mks_dropcap]ekelijks kijk ik, onder lichte dwang van mijn huisgenootje, samen met haar naar het gehele aanbod van de meest foute Nederlandse tv programma’s. Onze gezamenlijke favoriet is Temptation Island, een programma zo boeiend als een auto-ongeluk; je móét wel blijven kijken. Mijn persoonlijke favoriet is Boer Zoekt Vrouw, dat, hoewel het allemaal heel netjes en welgemanierd oogt, eigenlijk net zo’n hoog ‘auto-ongeluk-gehalte’ heeft als Temptation Island. Nederlanders houden van mensen veroordelen, het is onze favoriete volkssport; eerlijk is eerlijk, maar het lijkt er wel op dat Temptation Island eerder wordt afgeschreven als slechte tv dan BZV. Is dat eigenlijk wel terecht?

Tussen twee extremen
Eerst wat achtergrondinformatie: Temptation Island gaat over vier stelletjes die het zichzelf erg moeilijk maken door twaalf dagen zonder elkaar, maar met tien andere single mannen en vrouwen op een eiland te gaan zitten. De mannen hebben hun eigen eiland met tien verleidsters en visa versa. Het doel voor de stellen is om elkaar trouw te blijven, maar dit botst natuurlijk met het doel van de verleidsters: verleiden! Tijdens het kampvuur worden de stellen op de hoogte gesteld van wat hun partners allemaal uitspoken, waarbij de programmamakers natuurlijk flink wat olie op het vuur gooien.

Boer zoekt vrouw zal bij de meesten wel bekend zijn; eenzame boeren kunnen zichzelf opgeven voor het programma, om zo een oproep te doen aan alle vrijgezellen van Nederland. Door middel van een brief kunnen geïnteresseerden reageren op een boer, waarna een lang proces begint vol met speed dates, logeerweken en citytrips. Waar Temptation Island zwaar seksueel getint is vol met zoenen en aanrakingen die eigenlijk niet gemogen hadden, is BZV soms wel héél preuts en afstandelijk. Het lijken twee extremen maar uiteindelijk hebben deze programma’s hetzelfde doel: iemand veroveren en je eigen maken.

Love makes the world go ‘round
Beiden programma’s nemen liefde en stoppen het in een vrij onnatuurlijke situatie, of het gaat om het vinden van liefde of het behouden ervan; de setting is alles behalve spontaan. Niet alleen de camera’s maar ook de verwachting en de druk die op deelnemers van de programma’s wordt gezet leidt soms tot bizarre situaties. Een man die een paar dagen geleden nog eeuwige liefde en trouw zwoer aan zijn vriendin en vervolgens als eerste de fout in gaat met een verleidster, is bijna net zo lastig te begrijpen als huilen om andere vrouwen die worden weggestuurd door de boer waar jij ook verliefd op bent.

Waar ligt de grens tussen het programma en de oprechte zoektocht naar liefde? Zowel de boeren en hun vrijgezellen als de stellen en verleiders doen dingen die in hun echte leven consequenties zullen hebben, maar leven tegelijk ook in een verzonnen wereld met verborgen camera’s en regels over aanrakingen en seks. Waar Boer Zoekt Vrouw de liefde soms benadert als een simpele optelsom (wil op een boerderij wonen + is verlegen + speelt muziek = droomvrouw van boer Thomas), laat Temptation Island genadeloos zien wat er gebeurt nadat je liefde hebt gevonden: onzekerheid, jaloezie, concurrentie, het hoort er allemaal bij.

Liefde is de drijfveer voor alles, dat blijkt uit beiden programma’s. Het maakt je gek; het maakt dat je samen met twee andere vrouwen naar de andere kant van de wereld vliegt om een man die je amper kent verliefd op je te laten worden. Je zou hierdoor kunnen stellen dat een programma als BZV, hoewel het toch een flink succespercentage heeft, uiteindelijk een onrealistisch beeld van de liefde creëert. Juist daar doet een programma als Temptation Island het tegenovergestelde: het laat het allerslechtste zien van wat de liefde met een mens kan doen.

En ze leefden nog lang en gelukkig…?
Is het eerlijk dat Temptation Island eerder afgeschreven wordt als slechte tv dan Boer Zoekt Vrouw? Natuurlijk is het sensueler, ordinair en niet zoals het hoort. Maar het is tot op een zekere hoogte realistischer dan het sprookje dat BZV is. Het is zo veel makkelijker en leuker om te geloven dat de old school manier van iemand ontmoeten (een brief schrijven, langzaam aan daten, uiteindelijk voor elkaar kiezen en er honderd procent voor gaan) echt werkt.

Maar Temptation Island laat ons een harde waarheid uit de huidige maatschappij zien die we liever niet onder ogen komen. Niemand wil terecht komen in de hel die Temptation Island is, en het is moeilijk te beseffen dat jij misschien net zo zou handelen als jij daar echt was. Uiteindelijk zijn beiden programma’s twee extremen, misschien wel een extreem droombeeld en een extreme nachtmerrie. Gelukkig zit jij ergens in het midden, veilig op de bank, en kan je zoveel rond zappen als je wil.