[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]E[/mks_dropcap]en tijdje geleden las ik Confettiregen uit, de debuutroman van presentator en televisiemaker Splinter Chabot. Waar het eigenlijk een politiek pamflet had moeten worden, werd het een boek over zijn coming out. Gebaseerd op zijn eigen verhaal. Een prachtig verhaal opgedeeld in drie onderdelen: David, Daniël en Arthur. Elk gewijd aan een van de jongens die een rol speelden in zijn leven en hem dingen over zichzelf en over de liefde leerden.

Jezelf Zijn
Confettiregen gaat over Wobie, een jongen uit een gezin van vier broers dat woont in een prachtig huis met een vrolijk en voornamelijk roze interieur. Hij is de één na jongste en behoort samen met zijn jongste broertje tot ‘De Kleintjes’. Je volgt Wobie vanaf het begin van zijn leven. Als lezer ga je met hem mee naar de basisschool en kom je er ‘samen’ met hem steeds meer achter dat jezelf zijn niet altijd op prijs wordt gesteld. 

Wobie is erg druk en hoewel sommige leraren hier goed mee om weten te gaan, zitten er ook tussen die het allemaal niet meer weten. Daarnaast kom je erachter waar Wobie van houdt. Van roze bijvoorbeeld, en glitter oorbellen. Stapje voor stapje komt hij er achter dat dit niet ‘normaal’ is. Zo wordt hij bijvoorbeeld nagekeken wanneer hij de glitter oorbellen in zijn oor heeft. Hij besluit ze dan ook meteen uit te doen en uit te delen aan de meiden in zijn klas.

Verwarring, Onzekerheid en Verdriet
Het tweede deel (en tevens het grootste deel) van het verhaal speelt zich af op de middelbare school. De geborgenheid van de basisschool valt weg en dat is wennen voor Wobie. Gelukkig maakt hij al snel vriendinnen en kunnen ze samen alles delen. 

Stapje voor stapje komt hij er achter dat dit niet ‘normaal’ is

Wobie komt er wel steeds meer achter dat hij anders is dan de andere jongens in zijn klas. Zo haalt hij plezier uit theater, vindt hij het heerlijk om zich te verkleden als een vrouw voor een toneelstuk en gaat hij eigenlijk alleen maar met meisjes om. 

Dit verschil zorgt bij Wobie voor een hele hoop verwarring, onzekerheid en verdriet. Hij wil namelijk niet anders zijn. Een van de enige die hem wel normaal laat voelen is Daniël, een jongen die hij ontmoet in de klas. Ze raken bevriend, maar uiteindelijk loopt het toch niet hoe Wobie het gehoopt had.

Goed Zoals Je Bent
Meer van het verhaal wil ik niet verklappen, omdat ik er van overtuigd ben dat je het boek gelezen moet hebben. Het verhaal van Wobie vertelt namelijk het verhaal van een hele hoop mensen, omdat eigenlijk niemand echt normaal is. Toch heeft bijna iedereen altijd het verlangen om normaal te zijn en erbij te horen. 

Het verhaal van Wobie vertelt namelijk het verhaal van een hele hoop mensen, omdat eigenlijk niemand echt normaal is

Confettiregen laat je inzien dat het niet gek is om hiermee te struggelen, maar dat jezelf zijn toch altijd de beste optie is. Ik denk dat dit een hele mooie boodschap is, die je in deze tijd goed kan gebruiken. De standaarden van de maatschappij lijken altijd leidend te zijn, alsof het niet goed is als je niet aan díe verwachtingen voldoet. Maar dat is niet zo. Je bent goed zoals je bent en ik ben blij dat er zo’n prachtig boek is dat deze specifieke boodschap duidelijk wil maken!

Cover: Unsplash/Jason Leung