[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]H[/mks_dropcap]et verkrachtingsincident in Keulen is veelvuldig besproken in de media. Geert Wilders nam geen blad voor de mond en zag deze gebeurtenis als een buitenkansje om alle mannelijke vluchtelingen over een verkrachterskam te scheren. In een filmpje bestempelde hij de gebeurtenissen in Keulen als ‘seksueel terrorisme’: vluchtelingen zijn testosteronbommen die als het zwaard van Damokles boven de Nederlandse vrouwen hangen. En als je denkt dat het niet erger kon, deed hij, daarop inhakend, er nog een schepje bovenop: het asielzoekerscentrum zou als een gevangenis moeten fungeren voor de mannelijke vluchtelingen.
Doel
Als je het filmpje nog niet hebt bekeken, klik hier op de link. Dit fragment zal mogelijk woede, verontwaardiging, verdriet, onbegrip of iets van die aard oproepen. Laten we deze gevoelens laten voor wat ze zijn en bedenken wat het doel is van dit filmpje. Loze kreten als ‘verkrachtingsepidemie’ en ‘seksueel terrorisme’ de wereld ingooien op basis van incidenten lijken namelijk slechts een schreeuw om aandacht. Een AZC zal natuurlijk nooit een gevangenis worden, maar de spots zijn weer gericht op Wilders. Mission Accomplished?
‘Issue-eigenaar’
Wilders staat erom bekend dat hij een fel standpunt inneemt ten opzichte van het helpen van mensen die onder erbarmelijke omstandigheden naar Nederland zijn gereisd, om een menswaardig bestaan op te bouwen. Door telkens weer met een extremer statement op de proppen te komen, weet hij zichzelf steeds weer in de kijker te spelen van de media. Als de ‘minder, minder, minder’-uitspraak al meer dan 5000 tevergeefse aangiftes teweeg bracht, zou een jarenlange celstraf nu niet misstaan. Maar dat geheel terzijde. Door steeds weer een grens te overschrijden van het menselijke moraal rondom de vluchtelingencrisis, waardoor het nieuwswaardig wordt, kan er worden gezegd dat hij ‘issue-eigenaar’ is geworden van het vraagstuk vluchtelingencrisis.
Wilders’ ideale scenario
Hoogleraar Media en Samenleving (UvA) Rens Vliegenthart wijdt in een artikel uit over de bijdrage van de media aan het electorale succes van de PVV, waarin hij uitlegt dat het steeds verder willen gaan in uitspraken onderdeel uitmaakt van een strategie, waar Wilders poogt een (schijn)tegenstelling te creëren. In Wilders’ ideale situatie neemt hij de positie in lijnrecht tegenover iedereen die het niet met hem eens is omtrent een conflict, in dit geval de vluchtelingencrisis. Om de aandacht op zijn positie, ten opzichte van de vluchtelingencrisis, te vestigen, moet hij de aandacht krijgen van de media en andere politici die reageren op zijn statements. Om steeds weer de aandacht te krijgen, moet Wilders extremere uitspraken doen om nieuwswaardig te blijven. De aandacht die hierdoor wordt verkregen in de vorm van felle kritiek van de media en politici, brengt volgens Vliegenthart een type beeldvorming teweeg, waarin de bevolking Wilders als enige serieus alternatief ziet voor hen die een kritische houding hebben tegenover de vluchtelingencrisis. Het filmpje lijkt het ultieme voorbeeld te zijn van het bovengeschetste scenario dat Wilders wil bereiken. Of het electorale succes ook echt verklaard kan worden door bovenstaande geschetste strategie, is een tweede.
Wat nu?
Hoe moeten we met een mediastrateeg als Wilders omgaan? Moet er überhaupt worden gereageerd op het geraaskal dat hij verspreidt in de sociale media? Of moeten we gewoon verder met de orde van de dag als een tweet, van onderstaand kaliber, de wereld wordt ingeschoten?
— Geert Wilders (@geertwilderspvv) January 30, 2016
Als wij met z’n allen het succes van een partij, die de islam wil uitroeien in de wereld, in de hand lijken te werken, hoe moeten we hier dan op reageren? De opinie van Wilders collectief negeren lijkt geen optie, omdat de achterban van Wilders te groot is. Wilders’ ideeën in een negatief daglicht zetten, kunnen blijkbaar ook ongewenste consequenties teweeg brengen. Het blijft een vraagstuk dat vooralsnog onbeantwoord blijft.
Cover: Daan van Houten
