[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]D[/mks_dropcap]oor alle hectiek rondom het Oekraïense handelsverdrag zou het je misschien kunnen zijn ontgaan dat de EU vorige maand een ander belangrijk verdrag afsloot, ditmaal met Turkije. De afspraken die zijn gemaakt tussen de EU en het Arabische land hebben betrekking op de vluchtelingencrisis. Turkije is ondertussen een land met 2,7 miljoen vluchtelingen en dit aantal blijft groeien. Om de stroom van vluchtelingen beter te reguleren zijn er nieuwe regels opgesteld die een einde moeten maken aan alle ellende van vluchtelingen en die kalmte op zee brengen; letterlijk.
Het verdrag
Het volgende is afgesproken tussen de twee partijen: vluchtelingen die per boot illegaal een EU-land binnen proberen te komen, mogen vanaf 4 april 2016 worden teruggestuurd. Voortaan worden alleen legale vluchtelingen, die zich hebben geregistreerd in Turkije, gehuisvest. Deze geregistreerde vluchtelingen zullen vervolgens worden verdeeld over Europese landen. Mensen die toch nog proberen de levensgevaarlijke, illegale bootoversteek te maken, worden onderaan de lijst voor een legale plaatsing in een Europees land gezet. Het uiteindelijke doel van het verdrag is om de enorme last van Turkije wat te verlichten en een einde te maken aan de mensensmokkelaars en het onethische geld dat wordt verdiend aan de wanhoop van vluchtelingen.
Nieuwe Nederlanders
De EU laat er geen gras over groeien: dinsdagochtend zijn de eerste vluchtelingen vanuit Turkije aangekomen. Het gaat om 31 mensen die in azielzoekerscentra’s (AZC’s) zijn geplaatst. Er is weinig informatie vrijgegeven over dit besloten groepje, maar het schijnen voornamelijk mensen met medische klachten te zijn. In de Nederlandse AZC’s wachten vluchtelingen de uitspraak van de Immigratie- en Naturalisatiedienst af. Wordt hun verzoek voor een verblijfsvergunning afgewezen? Dan worden ze klaargemaakt voor de terugreis naar het land waar ze vandaan komen. Wordt hun verzoek goedgekeurd? Dan kunnen ze beginnen met het inburgeringsproces. Het zal zeker wennen zijn in het begin, die nieuwe Nederlanders. Het zal ongetwijfeld voor frictie zorgen binnen de samenleving. Zowel de politiek als de media zal van alles te zeggen hebben over de vluchtelingen. Toch zouden Nederlanders niet moeten vergeten dat de media een bepaald beeld kunnen schetsen en soms één kant van het verhaal belichten. Hoe vaak de krantenkoppen ook zeggen dat vluchtelingen zich als diva’s gedragen in de AZC’s, dat ze rellen schoppen en Nederland een onzinland vinden, als student Communicatiewetenschap weet je als geen ander: frames maken een nieuwsbericht.
Achter deze frames schuilt echter ook een andere kant van het verhaal: namelijk die van miljoenen vaders, moeders, kinderen, zussen en broers, of juist van mensen die nu alleen op de wereld zijn. Veel van deze mensen hebben alles achtergelaten voor veiligheid. De normen, waarden en overtuigingen van deze vluchtelingen komen misschien niet overeen met die van onze samenleving, maar soms is dat slechts een kwestie van leren. Daarom zijn de overheden van sommige Scandinavische landen bezig met een inburgeringsprogramma waar ook de vrouwenrechten van deze landen duidelijk worden uitgelegd. Hierin wordt met name de nadruk gelegd op hoe men dient om te gaan met een westerse vrouw.
Ervaringen van een vrijwilliger
Irene Denters, student en vrijwilliger bij het Rode Kruis, heeft zich in november van 2015 ingezet als vrijwilliger in een opvangcentrum in Amsterdam. Drie dagen lang verzorgde ze het eten en drinken voor vluchtelingen en zorgde ze ervoor dat de vluchtelingen zich welkom voelden in Nederland. In het centrum heeft ze veel meegemaakt: kinderen die wilden helpen als tolk, danspartijen, maar ook vragen over WiFi en terughoudendheid betreft het eten. ‘’WiFi is het enige wat ze in contact kan brengen met hun thuisland. Het is helemaal niet gek dat ze daarom vragen’’, vindt Denters. Ook vindt ze het begrijpelijk dat het eten soms niet beviel. “Sommige mensen eten halal, anderen hadden nog nooit brood gegeten, maar door de taalbarrière was dat lastig te vragen of door te geven.” Ze benadrukt dat het gewoon mensen zoals jij en ik zijn.
Het zijn gewoon mensen zoals jij en ik
Wat kun jij doen?
Voel jij je net als Denters geroepen om een steentje bij te dragen in de vluchtelingencrisis? Er zijn veel projecten waarbij er nog wat extra handen kunnen worden gebruikt. Via het Rode Kruis kun je je bijvoorbeeld inschrijven bij Ready2Help. Dit is een netwerk van vrijwilligers die, wanneer Nederland ze echt nodig heeft, kunnen worden opgeroepen. Op dit moment is Ready2Help hard op zoek naar mensen die zich willen inzetten voor de vluchtelingen. Meer informatie vindt je op hun website.
Daarnaast is vluchtelingenwerk.nl een goede plek om passend vrijwilligerswerk te vinden. Van kledingdonaties tot kaartjes versturen, het kan allemaal via deze website. Mocht je zelf een concreet project hebben bedacht dat het draagvlak voor vluchtelingen vergroot, kun je eenaanvraag doen bij het Draagvlak Activiteiten Fonds (DAF) van vluchtelingenwerk. Sluit je je liever aan bij een al bestaand project? Check dan ook even De Hulplawine voor initiatieven van bedrijven en particulieren. Hier kun je onder andere ook je eigen burgeractie starten of je aanbieden als vrijwilliger.
