[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]T[/mks_dropcap]ot een maand geleden keek ik nog dagelijks in de tv-gids, huurde ik een film of zapte ik de hele avond van RTL4 naar Net 5 en weer terug. Ik miste niets in mijn leven, maar volgens de mensheid was ik ergens in 2012 blijven hangen. ‘Wow, heb jij geen Netflix? Wat kijk je dan?!’ Onder enige druk en – ik geef toe – nieuwsgierigheid, schafte ik een Netflix-proefabonnement aan. Want ach, die eerste maand is toch gratis. Daarna zou ik iedereen weer vertellen hoe geweldig mijn leven zonder Netflix is…
Nu zit ik het liefst de hele dag met gordijnen dicht series te kijken, plan ik bewust een ‘Netflix-dag’ in en smeek ik elke avond of we er alsjeblieft nog eentje kunnen kijken. ‘De allerlaatste, beloofd!’ Een mens kan anders toch niet slapen? Als ware kluizenaar besloot ik een abonnement te nemen. De gedachte dat mijn gratis maand voorbij zou zijn en ik daarna nooit meer ‘mijn serie’ zou kunnen kijken, maakte me lichtelijk hysterisch. Steeds meer vraag ik me af waarom ik hier ooit aan ben begonnen. Ben ik net zo verslaafd als de rest van Nederland? Was ik niet beter af zonder?
Asociaal kanaal
Van Netflix word je nu eenmaal niet een leuker mens, ben ik achter gekomen. Zo gaan gesprekken met anderen niet meer over alledaagse dingen, want de hele dag Netflixen is activiteit nummer één geworden. Hoe ik vroeger al moest gapen bij het woord serie, zo heb ik nu het intense verlangen om met anderen te delen wat ik kijk en hoe spannend het is. Zo verschuift het onderwerp op verjaardagen, diners en borrels al gauw naar het N-woord. Want als we het niet kunnen kijken, dan praten we er wel over. Gezellig zeg.
Bovendien is het hele sociale aspect dat televisie ooit had, weg. Gezellig op de bank Idols, Wie Is De Chef of simpelweg het nieuws kijken, was een gezamenlijke activiteit. Discussiëren en meepraten over programma’s maakte het tv-kijken tot iets wat je samen deed. Netflix daarentegen, is het meest asociale anti-gezelschapskanaal op aarde. We veranderen allemaal in egoïstische wezens wanneer een serie aanstaat. Want o wee als je ook maar een stoel verschuift, de vaatwasser uitruimt of iets tegen me zegt. Van mij krijg je een dikke ‘ssssst’ en ‘even stil zijn, ja?’.
Tegen de tijd dat je de afstandsbediening hebt gevonden, is het al te laat
Binge-watchgeneratie
Nog iets om je zorgen over te maken: Netflix wordt gelinkt aan de term binge-watching. De term zelf bestaat al jaren, maar in 2013 kreeg ‘ie pas echt faam. Ik wil je middag niet verpesten (mocht je er nu al aardig wat afleveringen op hebben zitten), maar binge-watching betekent dat je minimaal drie uur een serie achter elkaar kijkt, horizontaal op de bank. Met enige plaspauze toegestaan, dat wel. 61% van de Netflix-kijkers definieert zichzelf als een binge-watcher. Begrijpelijk, want je hebt welgeteld twaalf seconden om de ‘goede’ keuze te maken, anders springt ‘ie gewoon door naar de volgende aflevering. Tegen de tijd dat je de afstandsbediening hebt gevonden, is het al te laat…
Uit onderzoek van de Universiteit van Texas blijkt dat er flinke gevolgen zijn verbonden aan binge-watching. Zo heb je een grotere kans op overgewicht, word je sneller eenzaam en ook depressief. Wie kan het dan ook emotioneel aan wanneer zijn lievelingsserie straks is afgelopen? Ik ben al bij het een-na-laatste seizoen en ondanks het feit dat ik nog zeker twintig afleveringen te goed heb, ben ik me al mentaal aan het voorbereiden op het eind. Dat gaat een pijnlijke worden.
Haat-liefdeverhouding
Ik schrijf dan wel een zeikpleidooi over Netflix, maar stiekem bestaat onze verhouding natuurlijk ook uit liefde en niet alleen uit haat. Want god, wat is het fijn om elke avond weer op de bank te ploffen, een serie aan te zetten en voor de rest van de avond je arm niet te hoeven strekken naar de afstandsbediening. Dat je voor een paar weken zoet bent en niet op zoek hoeft naar een programma. Dat je zó gelukkig kan worden van het feit dat je gewoon drie afleveringen achter elkaar kan kijken. Dat je het op je laptop, tablet, tv én mobiel kan kijken. Wat dat betreft is Netflix natuurlijk een geweldige uitvinding. Dan maar even asociaal en eenzaam, want vanavond zeg ik gewoon weer: ‘nog eentje dan, schat?’.
