[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]D[/mks_dropcap]e release van het langverwachte boek Roofstaat van Ewald Vanvugt werd gisteravond in de Paradiso met optredens van schrijvers en artiesten gevierd. De presentator van de avond, Akwasi Owusu Ansah (rapper, theatermaker en ambassadeur) noemde de uitgave van dit boek een legendarisch moment. Niet eerder verscheen er een boek waar deze duistere bladzijden van de Nederlandse geschiedenis zo veel media-aandacht kregen. Top Notch lanceerde een aantal filmpjes waar artiesten het belang van dit boek bespraken en De Correspondent wijdde er een artikel aan. Medium was getuige van deze bijzondere avond.
Blanke mensen laat je horen
Een viering. Zo werd deze avond betiteld. Schrijvers spraken over situaties omtrent het koloniale verleden en muzikanten brachten bijpassende liedjes ten gehore. Iedereen gaf zijn of haar eigen draai aan dit veelbesproken onderwerp. Rapper Glen Faria vertelde voor aanvang van elk nummer een bijpassend verhaal. Zo liet hij weten dat hij op de middelbare school een vervelende puber was die nooit zijn mond kon houden in de les. Vervolgens kreeg hij de opdracht van zijn geschiedenisleraar om een spreekbeurt te geven over zijn verleden. Dit vergat hij echter voor te bereiden, waarop de leraar zei: “Dan wil ik dat je de volgende keer je mond dichthoudt als ik de les wil beginnen, want blijkbaar ben je niet zo geïnteresseerd in je eigen geschiedenis.” Typhoon gaf een primeur van zijn bijzondere clip voor het nummer We Zijn Er, waarin hij de rol van een slaaf aanneemt. Fresku maakte zijn entree met enkele mooie woorden: “Als ik vertegenwoordigd ben in de geschiedenisboeken, voel ik mij ook weer onderdeel van de samenleving.” Vervolgens sloot hij de avond humoristisch af: “Alle blanke mensen, laat je horen. Kijk eens aan, het geluid van succes.”
Mediaboost vanuit hiphoplabel
De eigenaar van Top Notch, een label met een monopolistische status in de Nederlandse rapwereld, Kees de Koning, nam het initiatief in handen. Hij vond het noodzakelijk dat het in 2002 uitgegeven boek ‘Zwartboek van Nederlanders overzee’ opnieuw moest worden uitgebracht. Deze kant van de Nederlandse geschiedenis bleef volgens hem onderbelicht en dat moest veranderen. De Koning gaf de nodige mediaboost aan de release van dit boek, zodat dit onder de aandacht van zo veel mogelijk mensen zou worden gebracht.
Gezien de enorme populariteitsgroei van Nederlandse hiphop, is Top Notch het ideale kanaal om een zo groot mogelijke groep (jonge) mensen te bereiken. Ewald Vanvugt haalde op de release-avond aan waarom jongeren bereiken zo belangrijk is: “Het begint met de jeugd en het onderwijs. Als je niet weet hoe het verleden is geweest, kun je ook niet weten hoe het heden is. De grote verschillen in armoede en welvaart in de wereld komen namelijk voort uit de koloniale tijd.”
Als je niet weet hoe het verleden is geweest, weet je ook niet hoe het heden is
Alleen maar zwarte bladzijdes
Door velen wordt dit boek als de beschrijving van de zwarte bladzijdes in de Nederlandse geschiedenis gezien. Zo blijkt Michiel de Ruyter naast de geprezen zeeheld ook een belangrijke actor in de slavenhandel geweest te zijn. Dit werd echter nauwelijks behandeld bij geschiedenislessen op de middelbare school, terwijl “De Republiek in een tijd van vorsten (1477-1702)” één van de twee examenonderwerpen in 2014 waren. Vanvugt vindt ‘zwarte bladzijde’ echter geen juiste benaming voor dit onderbelichte deel van de Nederlandse geschiedenis. Hij onderbouwde dit op bijna cynische wijze: “Het idee van zwarte bladzijdes betekent dat er ook witte bladzijden zijn, maar volgens mij waren er geen witte bladzijden.’’ Job de Wit vertelde dat zijn leraar altijd tegen hem zei dat er slechte dingen zijn gebeurd, maar ook heel veel goede dingen. Waarop Vanvugt gevat antwoordde: ‘’Ja, die vallen dus volkomen in het niets.”
Paradigmawisseling
Het boek lijkt een begin te zijn van een grote revolutie die mogelijk leidt tot een herziening van het onderwijs. Of dit ook daadwerkelijk het geval zal zijn, is nog maar de vraag. Tijd zal de beste leermeester zijn. Ewald Vanvugt had dit succes niet voorzien, maar merkt wel dat dit boek iets teweeg gaat brengen: “Het was nooit de bedoeling geweest om een paradigmawisseling in de tijd van de koloniale geschiedenis tot stand te brengen, maar ik geloof dat dit nu wel gaande is.” Shoutout naar Kees de Koning.
