[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]H[/mks_dropcap]et duurde even, maar hier ben ik dan eindelijk met een update over mijn ietwat onderschatte datingonderzoek. Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: ik heb mij niet aan mijn woord gehouden. Om de twee weken zou ik jullie op de hoogte stellen over mijn o-zo-fantastische dates vol zoetsappige, lieve en memorabele verhalen over zwoele lente-avonden vol romantiek in ons stadje Amsterdam.

De bedoeling was om eind juli uit te komen op een totaal van 30 dates. Op die manier hoopte ik jullie watertandend en smekend om een nieuw verhaal voor goed aan mij te binden, maar helaas. Toch zette ik door: de ene date volgde na de andere, ik heb tot nu toe genoten van maar liefst acht cappuccino’s en zes wijntjes zonder hier ook maar één cent aan uit te geven, maar mijn Tinderprinsje is nog niet voorbij gekomen. Of belangrijker: ik ben er nog niet achter welke datingapp het beste werkt om de ultieme soulmate voor het leven te vinden.

Het is me wat. Natuurlijk werken de apps Tinder, Happn en Ohello uitstekend; je ontmoet inderdaad de persoon waarmee je – dankzij het web – aan het communiceren bent, mits je het lef hebt te vragen om af te spreken in plaats van ongeveer drie maanden lang sporadisch een berichtje heen en weer te sturen. Gouden tip: gelijk de stoute schoenen aantrekken en vragen wanneer de eerste ontmoeting gaat plaatsvinden. Dan hoef je je ook niet weken lang af te vragen of de man in kwestie in het echt net zo mooi is als dat hij zich online voordoet. Het hangt er natuurlijk wel van af waarnaar je op zoek bent. Wil je graag blijven hangen in jouw sprookjeswereld-bubbel, kies dan zeker niet voor Ohello want dan is het antwoord op je vraag binnen no-time – plus minus 45 minuten – beantwoord.

Mr. Protein
Als je warm wordt van een toekomst met een anabolen-poppende wederhelft, laten we hem voor het gemak mr. Protein noemen, dan zit je goed. Ik was uiteraard in euforische stemming toen mijn eerste date plaats ging vinden, voor zover je een afspraakje op een zonnige koude woensdagmorgen in maart om 09:00 uur ‘s ochtends een date kunt noemen. “Lot, ik ga! Schreeuwde ik vol goede moed en lichte zenuwen over de gang naar mijn huisgenoot. ‘’Ik heb nu een date met <censuur> en hij komt ook uit <censuur>, misschien ken je hem wel! Hij is 22, misschien heb jij wel bij hem op school of in de klas gezeten!’’

Na een iets te lange maar toch korte stilte volgde het antwoord: “Nic, ik zat bij z’n broer in de klas. Die is 22 ja, deze jongen is volgens mij 19.’’ Het eerste vooroordeel werd bevestigd: jongens liegen over hun leeftijd op Tinder. Een beetje balend wandelde ik naar de overkant van de straat voor mijn eerste ontmoeting.

Happn had mij blij gemaakt met een dooie mus

Blijven doorzetten
Toch gaf ik na deze eerste domper niet op. Nog geen drie dagen later had ik weer beet! Daar zat ik dan, wachtend en starend naar het water dat met bakken uit de hemel kletterde op de Amstel; het water waar ik een uur later overheen mocht roeien. Met een heerlijke muntthee voor me hield ik mezelf warm bij de verwarming. Ik tuurde vol verwachting naar de ingang van Café Vrijdag.

Daar kwam hij: gehuld in een sportieve maar charmante donkerblauwe jas, een spijkerbroek die goed aansloot om zijn lichaam en een paar Adidas Superstar schoenen gaven hem de standaard, maar toch leuke nonchalante studentikoze look. Zijn halflange bruine haar zat ondanks de regen nog steeds leuk en ik zei tegen mezelf dat dit wel eens gezellig kon worden. Ik had het gevoel dat ik mijn tactiek – dates zo plannen dat ik altijd een reden heb om weg te gaan – voor één keer van de baan moest schuiven.

De dode mus
Maar toen trok hij zijn mond open. Hij begon te vertellen. Alsof hij thuis had zitten oefenen, voor de spiegel, niet wetend hoe hij een casual gesprek met een meisje moest voeren. De moed zonk diep weg in mijn al doorregende schoenen. Mijn gedachten waren ver afgedwaald, hij bleef vertellen maar ik kon mijn ogen niet afhouden van een grijs, oud en gelukkig stelletje aan het tafeltje naast ons. Zou ik er ooit ook zo bij zitten?

Ik begon bijna aan mezelf te twijfelen. Voor ik het wist floepte ik het eruit, de vraag die normaal gesproken enkel gesteld wordt in een slechte date-scene op tv om het publiek aan het lachen te maken. Ik kon het gewoon niet laten. “Heb je eigenlijk nog hobby’s?” Ik was trots op mezelf: ik had het gesprek opzettelijk zo’n ongemakkelijke wending gegeven dat ik hoopte dat iemand het gehoord of gezien had. Happn had mij blij gemaakt met een dooie mus.

De aanhouder zal, uiteindelijk, winnen 
Mijn moeder zegt altijd: een man moet je energie geven, niet kosten. De mannen die ik mocht ontmoeten sleurden werkelijk alle energie uit me. Oké, op die ene externe storende variabele buiten Tinder, Happn en Ohello na dan. Misschien is het self-fulfilling prophecy. Misschien ben ik te moeilijk, te kritisch en geef ik ze geen kans maar tot nu toe ben ik er nog niet achter welke app je de leukste, maar het minst op seks beluste date kan opleveren.

Of er een causaal verband zit tussen het niet halen van mijn tentamens en mijn experiment valt te betwijfelen, maar ik weet één ding zeker: dit onderzoekje kan langer gaan duren dan dat ik van tevoren had verwacht. Mijn Leonardo DiCaprio is nog niet voorbij gekomen tijdens het swipen. Ik zet gewoon door: de zomer gaat van start en het Vondelpark beschikt over genoeg plek om er lange en romantische avonden in door te brengen.