[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]A[/mks_dropcap]ls republikein stemmen op Hilary Clinton: dat moet best pijnlijk zijn. Als Republikein actief campagne voeren voor Clinton? Je moet het maar kunnen. Meghan Milloy is zo iemand. Ze is namelijk de voorzitster van de Republican Women for Clinton-beweging. Natuurlijk heeft dit alles met de acties en woorden van Donald Trump te maken, maar het geeft ook een verschuiving weer in Amerikaanse politiek. Voor het eerst in jaren is de Democratische Partij de partij vóór familiewaarden.
Voor onze kinderen
“Hillary begrijpt dat het presidentschap maar voor één doel dient,” zei Michelle Obama in haar nu al beroemde speech op het congres van de Democratische Partij. “Het gaat om wat we achterlaten voor onze kinderen. Dat is hoe we altijd dit land vooruit gebracht hebben. Door bij elkaar te komen voor onze kinderen. Door het team te coachen, op zondag school les te geven, omdat we weten dat we het samen moeten doen.”
Het klinkt als een doodnormale speech, maar er is één groot verschil: de kern van het argument gaat over kinderen en familie. Dit is de afgelopen jaren het domein geweest van de Republikeinse Partij. Denk bijvoorbeeld aan het homohuwelijk. Jarenlang werd het begrip ‘huwelijk’ gedomineerd door de republikeinen. Dit leverde het idee op, dat je nog steeds wel eens hoort: “Ik heb niks tegen homo’s, maar het huwelijk hoort iets te zijn tussen een man en een vrouw, dat is simpelweg wat het huwelijk is.”
Denk niet aan een olifant
Om te weten waarom dit alles belangrijk is, moet je eigenlijk weten welke rol familiewaardes spelen in de Amerikaanse politiek. Of misschien zelfs in alle politiek. In zijn boek Don’t Think of an Elephant, omschrijft de Amerikaanse neurowetenschapper George Lakoff precies dit fenomeen. In dat boek schrijft hij dat we morele keuzes maken op basis van onze ideeën over de opvoeding van kinderen. Omdat wij van jongs af aan opgroeien met ideeën over onze ouders, wordt het bijna onmogelijk om onze familiewaarden en onze morele keuzes van elkaar te scheiden.
Wat we voor ons zien is de dood van de All-American Family
Daarin onderscheidt hij twee opties. Je kan geloven in een strikte opvoeding, waar de ouders de kinderen vertellen wat goed en wat fout is. Of je gelooft in een lossere variant, waar het kind ondersteund wordt door zijn of haar ouders om zelf te ontdekken wat goed en wat fout is. Aangezien dit gezien wordt door Lakoff als een glijdende schaal kan je ook ergens in het midden zitten.
Deze ideeën over opvoeding zouden dus corresponderen met hoe je de rest van de wereld ziet. Iemand met een strikter beeld van opvoeden zou dus eerder het militair ingrijpen van de V.S. in het buitenland steunen, bijvoorbeeld. Op deze manier kan de V.S. als een boze vader orde op zaken in de wereld stellen. Iemand met een lossere opvatting van opvoeden zou veel meer de dialoog en ontwikkelingshulp aan willen gaan.
De dood van de All-American Family
Jarenlang werden deze metaforen dus gedomineerd door de Republikeinse Partij. De Bush’s maakten er dan ook gretig gebruik van. Maar toen kwam Trump. Zijn agressieve, harde retorische stijl en zijn op z’n zachtst gezegd vrouwonvriendelijke opmerkingen maken het onmogelijk voor andere Republikeinen onmogelijk om met familiewaarden te paraderen. Niet dat ze dat niet probeerden: al hun aanvallen op Trump na het vorige schandaal waren gebaseerd op hun goede familielevens. Zo zeiden ze bijna allemaal: “Als een vader en een echtgenoot weet ik als geen ander…” (Hoe erg het taalgebruik van Trump jegens vrouwen bijvoorbeeld is).
Trump heeft waarschijnlijk de familiewaardes aan de Democratische Partij gegeven voor deze verkiezingen. De vraag is alleen of dit puur Trump’s schuld is, of dat dit een breder probleem van de Republikeinse Partij aangeeft. Misschien is het beeld van opvoeden dat de Tea Party voor ogen heeft wel steeds onpopulairder aan het worden. De opkomst van homorechten en zelfs de Black Lives Matter-beweging hebben hier dan ook iets mee te maken.
Hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt, maar alle drie, de Republican Women for Clinton-, homorechten- en Black Lives Matter-beweging zijn allemaal onderdeel van hetzelfde fenomeen. Wat we voor ons zien is de dood van de All-American Family: het idee van twee witte hetero ouders, met twee kinderen: een zoon die football speelt en een dochter als cheerleader. De perceptie dat dit beeld de V.S. omschrijft is langzamerhand aan het sterven. De Tea Party en Donald Trump zijn de laatste stuiptrekkingen. Wat er voor in de plaats komt, zal niemand kunnen voorspellen. Wat we wel kunnen voorspellen: de All-American Family sterft een langzame dood.
Cover: MichaelVadon
