[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]H[/mks_dropcap]et klinkt best gek, maar het is nog maar een half jaar geleden dat Bernie Sanders als een serieuze kandidaat werd gezien voor het presidentschap van de Verenigde Staten. Zijn retoriek van ‘revolutie’ sprak velen, vooral jongeren aan. Hierdoor kon hij Hilary Clinton a run for her money geven. Uiteindelijk verloor hij toch in de primaries. Ondertussen steunt hij Clinton in haar strijd en is de vraag: wat is er eigenlijk nog over van die revolutie?

“Hoe kan het gebeuren dat mensen meer werken, voor minder geld? Hoe kan het gebeuren dat 99% van het nieuwe gecreëerde geld, naar 1% van de bevolking gaat?” Zo opende Bernie Sanders zijn speech waarin hij zich kandidaat stelde voor het presidentschap voor de Democratische Partij. Op dat moment was hij een lang zittende senator en een veteraan van verschillende activistische bewegingen. Met zijn kandidaatschap gaf hij een duidelijk signaal af. De V.S. kan niet op dezelfde manier verder. In zijn speech geeft hij ook antwoord op z’n eigen vragen. “Mijn conclusie is dat deze vorm van economisch denken, niet alleen immoreel is, maar ook onhoudbaar.”

De anti-bank kandidaat
Vanaf het begin was het duidelijk dat Sanders de ideeën van Occupy Wall Street overnam en in de praktijk wilde brengen. Niet voor niets gebruikte hij zo vaak de begrippen 1% en 99%, die zo belangrijk waren voor Occupy. De campagne van Sanders richtte zich dan ook vooral op één doelwit: banken. De manier waarop zij te werk gaan zou de reden zijn voor de grote ongelijkheid in Amerika.

In eerste instantie werd Sanders door de financiële wereld niet als een serieuze kandidaat gezien. Hilary Clinton zou toch wel winnen. Waar ze wel bang voor waren is het effect van Sanders zijn retoriek. Als hij ook maar een beetje succesvol was zou Clinton naar links op moeten schuiven om van hem te kunnen winnen.

Dit is dan ook exact wat er gebeurd is. Clinton heeft gewonnen, maar is naar links op geschoven. Waar ze eerst nonchalant grapjes maakte in speeches voor banken, valt ze nu de banken openlijk aan. Het is natuurlijk maar de vraag of dit retoriek is, of dat ze het echt wil uitvoeren. Hier heeft het team van Bernie Sanders ook aan gedacht.

Stille Revoluties
Een tijdje geleden werden de emails van het Clintonteam gehackt. Hierdoor kwamen verschillende dingen naar voren, waaronder een paar minder fraaie acties van Clinton en haar team. Voor dit moment is alleen één serie e-mails belangrijk, namelijk een e-mail-uitwisseling tussen het Clintonteam en een medewerker van Elizabeth Warren.

Politiek gezien is Elizabeth Warren één van de grootste medestanders van Bernie Sanders. Ze heeft het zelfde doelwit als Sanders, namelijk de economie en met name de financiële wereld hervormen. Uit de e-mails blijkt dat zij en Sanders een interessante manier hebben gevonden om hun zin bij Clinton door te drukken. Ze eisten dat andere mensen, die zij mochten kiezen, de baas werden van grote instituten. De president van V.S. mag de hoofden van allerlei instituten aanstellen met steun van de Senaat. Onder deze instituten valt bijvoorbeeld de Federale Bank.

Het is misschien vloeken in de kerk, maar campagnes zijn niet het enige belangrijke in de politiek. De Sanders-campagne heeft Clinton geforceerd om een linkser beleid te beloven. Deze afspraken zorgen ervoor dat dat beleid ook uitgevoerd wordt. Op deze manier hebben Sanders en Warren hun populariteit slim omgezet in macht.

Trump’s helpende hand
Dat campagnes niet geheel onbelangrijk zijn bewijst Donald Trump. De ondertussen geplaagde Republikeinse kandidaat heeft op z’n zachtst gezegd een chaotische campagne geleid. Deze chaos zorgt ervoor dat de Republikeinse Partij nu bijna ten onder lijkt te gaan aan haar eigen geruzie. In de laatste peilingen lijkt het erop de de Democraten een meerderheid kunnen halen in de senaat. Iets dat een paar weken geleden nog onmogelijk leek. Als dat gebeurt, dan wordt Bernie Sanders opeens voorzitter van de commissie voor het federale budget. Één van de machtigste politieke organen voor economisch beleid.

De soort-van-gelukte-revolutie
Voor mensen die de bern gevoeld hebben het afgelopen jaar kan de verkiezingsstrijd nu deprimerend voelen. Door de focus op de presidentskandidaten Clinton en Trump lijkt het alsof de V.S. alleen op meer van hetzelfde of totale chaos kan kiezen. Dat beeld klopt niet helemaal met de werkelijkheid. Achter de schermen verandert er meer dan het soms lijkt. Bernie Sanders mag dan wel verloren hebben van Hilary Clinton, zijn invloed zal nog steeds duidelijk merkbaar zijn. Misschien maakt dat hem wel de meest succesvolle verliezer in de Amerikaanse verkiezingen ooit.

Cover: Gage Skidmore