Kerst, de liedjes van George Michael en Emilia Clarke. Drie dingen die mij meteen enthousiast maken én ook nog eens allemaal samen in een film. Een goede besteding van je zaterdagavond zou je zeggen. Was dit het ook? Eigenlijk niet, ik had verwacht veel enthousiaster de bioscoop te verlaten na het zien van Last Christmas. Ik hoopte namelijk meegenomen te worden in twee uur vol romantiek en zoetheid, zoals dat ook voorkomt in een van mijn all time favorites; Love Actually. Jammer genoeg gebeurde dit eigenlijk pas op het eind, wat ervoor zorgde dat ik bijna door mijn geduld heen moest zijn voor dit werd beloond.
Alle ingrediënten voor een nieuwe lievelingsfilm zijn wel aanwezig. Het verhaal speelt zich af in Londen, ook wel het epicentrum van festiviteiten en gezelligheid rond Kerst. Hier werkt de 26-jarige Kate (een voormalig vluchteling uit Joegoslavië, gespeeld door Game of Thrones– actrice Emilia Clarke) in een kerstwinkel. Kerstballen, pieken, complete stallen, alles wat ook maar een beetje met Kerst te maken heeft is hier te verkrijgen. Op een dag tuurt ze uit het raam en ziet ze de charmante Tom (gespeeld door Henry Golding) omhoog kijken. Uit nieuwsgierigheid vraagt ze wat hij ziet en dat is het begin van de liefde tussen de twee.
Zo lang dat mijn gezelschap ondertussen in slaap is gevallen en net op tijd wakker is dit plot toch nog mee te pakken.
Een slaapwekkende aanloop naar het plot
Voor zover een redelijk bekend verhaal hoor ik je denken. Dat is het ook. Alleen is dit verhaal naar mijn mening zijn doel voorbij gegaan. Allereerst is de opbouw van de film naar het plot ontzettend lang. Zo lang dat mijn gezelschap ondertussen in slaap is gevallen en net op tijd wakker is dit plot toch nog mee te pakken. Er gebeurt de eerst zeventig minuten simpelweg te weinig. Je leert de hoofdpersonen en hun beweegredenen kennen, maar daar is eigenlijk ook alles mee gezegd. Daarbij lijkt het er op dat regisseur Paul Feig (ook wel bekend als regisseur van Bridesmaids) scènes aan de film toe heeft gevoegd om zoveel mogelijk liedjes van George Michael in de film te verwerken. Natuurlijk is het ontzettend gaaf dat Last Christmas op zijn repertoire is gebaseerd, maar ik denk dat dit op een veel passendere en vooral stijlvollere manier had gekund.
Een sterke Emma Thompson
Zijn er ook positieve punten aan dit verhaal? Gelukkig wel! Naar mijn mening verdiend actrice Emma Thompson alle lof voor het feit dat zij als Britse actrice, zo sterk uit de verf komt in haar rol van Joegoslavische vluchteling. Je herkent haar door het accent waarmee ze spreekt en de overgave in haar rol nauwelijks terug. Ook het plot van de film – dat vrij laat op gang komt – is leuk, maar standaard. Kate komt erachter waarom ze haar geliefde Tom niet terug kan vinden, krijgt hier vrede mee en draagt de Kerstgedachte volledig uit door geld op te halen voor daklozen. Wanneer het ook allemaal goed komt binnen de familie van Kate, kan het geluk niet meer op en vloeit de kerstsfeer je tegemoet.
Zodat dit niet de laatste Kerst is dat we Last Christmas horen
Dit kan beter
Al met al ben ik van mening dat Last Christmas een leuke film is voor een regenachtige zaterdag op de bank, om alvast eventjes in de Kerstsfeer te komen. Het is geen film die je in de bioscoop gezien moet hebben, daar is hij simpelweg te standaard en te vlak voor. Dat het repertoire van George Michael leidend is, is een fantastisch idee. De uitvoering is alleen veel minder en kan absoluut beter. Denk aan een wat meer musical-achtige film à la Mama Mia met de nummers van ABBA, waarin je het publiek opnieuw introduceert aan Michael’s grootste hits en ervoor zorgt dat de nummers weer nieuw leven worden ingeblazen. Dat lijkt me geweldig; de jonge generatie die zijn muziek ook leert kennen. Zodat dit niet de laatste Kerst is dat we Last Christmas horen.
Coverfoto: Unsplash
