[mks_dropcap style=”letter” size=”48″ bg_color=”#ffffff” txt_color=”#000000″]J[/mks_dropcap]e kunt geen krant openslaan of het journaal kijken zonder geconfronteerd te worden met beelden van vluchtelingen, oorlog of geweld. Deze beelden zien we zo vaak dat we het eigenlijk al niet meer ‘echt’ zien. Het is alsof we naar een film kijken; nadat wij de film hebben gezien, zetten we de televisie uit en gaan slapen. Want hoe zat het ook alweer met de burgeroorlog in Oekraïne of de financiële crisis in Griekenland? Crises die trending waren in de headlines maar nu volledig vergeten lijken te zijn. Vergeten door ons, want de Griekse en Oekraïense bevolking leeft nog dagelijks met de nasleep van deze crises. Medium interviewde twee studenten die met hun project #LivesBehindACrisis de gevolgen van een crisis op een mensenleven in beeld willen brengen.
#LivesBehindACrisis
Alexa Brook Sanford en Anna Leo zijn beiden masterstudenten aan de UvA. Brooke Sanford doet een master Corporate Communication, komt oorspronkelijk uit Amerika en studeerde voorheen Sociologie aan de Université Paris Descartes. Leo komt uit Duitsland, doet een master Political Communication en heeft de afgelopen drie jaar gewerkt in verschillende overheidsinstellingen. Het begon allemaal op de UvA waar de twee bij elkaar in de werkgroep kwamen en al snel vriendinnen werden. Na een avond brainstormen aan de keukentafel met een lekker glaasje rood werd het project Lives Behind a Crisis geboren. Met het project wil het tweetal ‘gewone’ mensen die leven in de nasleep van een crisis een stem geven.
“Media berichten uitgebreid over de crises in de wereld, maar richten zich hierbij vaak op de politieke, economische en institutionele aspecten”, vertelt Leo. “De humanitaire kant van een crisis wordt vaak vergeten,” vult Sanford aan. Dit is volgens Leo te verklaren doordat media-inhoud bepaald wordt door nieuwswaarden als sensatie en conflict. “Een crisis komt vaak kortstondig en heftig in het nieuws, zodra er iets nieuws de kop op steekt, verschijnt dat in de headlines en vergeten we de rest. Neem de situatie in Oekraïne, dat was vorig jaar veel in het nieuws, maar nu weet niemand hoe het er daar aan toe gaat.” Hoog tijd dat iemand eens schrijft over de levens achter de headlines. De mensen die de masterstudenten willen interviewen, lopen zeer uiteen: van een overlever van de aanslagen van het theater Bataclan tot een voormalige militair uit Oekraïne. Hiermee hopen ze verschillende kanten van verschillende crises te belichten en alles op tafel te krijgen.
Campagne
Dat het project niet alleen belangrijk is voor de studenten blijkt: zo hebben contactpersonen in Athene, Kiev, Passau en Parijs al toegezegd de studenten op sleeptouw te nemen. “Ze lijken het bovendien erg op prijs te stellen dat hun verhalen eindelijk gehoord worden,” vertelt Leo. Met steun alleen komen ze er echter niet, om het plan te realiseren zullen de studenten aan de slag moeten. Om het project te promoten maken ze gebruik van Facebook, Twitter en een Crowdfundingpagina op Indigo. Hiermee hopen ze in totaal een bedrag van 1400 euro bij elkaar te verzamelen om het reizen te bekostigen.
Donaties zijn meer dan welkom, want vertelt Staford: “Hoewel we misschien niet in hetzelfde land wonen en we niet in dezelfde situatie zitten, een crisis kan ons allemaal overkomen.” Het belangrijkst vinden de studenten dan ook dat we als mensen naar elkaar blijven luisteren. “We blijven allemaal mensen met dromen, angsten en onzekerheden.” Het is de droom van Stanford en Leo om dit boek te publiceren. De crowdfunding-campagne sluit daarom goed aan, wat is er mooier dan mensen helpen om mensen te helpen? Een kleine (of grote) donatie doen? Dat kan hier!